กุหลาบรัตติกาล

กลิ่นหอมของกุหลาบสดอวลอบไปทั่วทั้งเรือนกระจก
เป็นกรุ่นหอมหวานกว่ากุหลาบใดที่ภวารีเคยได้กลิ่นมา
ก้านดอกที่หนาและแข็งแรงของกุหลาบที่มานนท์ชี้ให้หญิงสาวดูนั้น
หยัดตระหง่านแลดูงามสง่าสมกับเป็นราชินีแห่งกุหลาบทั้งมวลในเรือนกระจกแห่งนี้

กลีบดอกที่กำลังจะแย้มบานของกุหลาบดอกโต มีสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ มองดูไปคล้ายกับท้องฟ้ายามราตรี
“สวยเหลือเกินนนท์” สีหน้าของภวารียังไม่คลายความตื่นเต้น “หอมด้วย...กลิ่นหอมแรงจริงๆ...”
มานนท์ท่องฉันท์บทหนึ่งจากมัทนะพาธา ดูเหมือนพระราชนิพนธ์ในตอนนี้จะบรรยายความงดงามของดอกกุหลาบตรงหน้า ให้เห็นเป็นภาพได้อย่างชัดเจน

“...กลิ่นหอมก็ระรวย รสะลมรำเพยมา
ถึงไหนฤก็น่า จะระรื่นพิรมหวล...”
กุหลาบรัตติกาล...
กุหลาบที่จะเปลี่ยนชีวิตของทุกคนที่เกี่ยวข้อง...ตลอดไป...