สาปภูษา

ผ้าห่มสะพักตาดทองผืนนั้นสวยงามนัก
หากรอยด่างตรงมุมของผ้านั้นแลดูคล้ายกับหยดเลือดมากกว่าร่องรอยที่กาลเวลาฝากเอาไว้
หยดเลือดที่เกิดจากความอาฆาตพยาบาทของเจ้าสีเกด เจ้าหญิงที่นิราศร้างมาจากแดนไกล...

เจ้าหญิงลาวผู้อาภัพปักผ้าผืนนี้ขึ้นมาด้วยดวงจิตอันรุ่มร้อนด้วยไฟโทสะ
แรงแค้นอันรุนแรงยังคงสิงสู่อยู่ในผ้าผืนงาม แม้เวลาจะเนิ่นนานนับร้อยปี

เรา....สีเกด ขอสาปแช่ง ทุกฝีเข็ม ทุกเส้นไหม ข้าจะขอทำลายชีวิตของทุกคน!