เพลิงสวาทสีเงิน

“อือ...พี่คินขา” มุจลินทร์บิดกายด้วยความรัญจวนเมื่อความอ่อนไหวถูกรุกเร้าอย่างเร่งร้อนทว่าอ่อนหวานจากปลายลิ้นสากหนา เสียงครางเบา ๆ หลุดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่มเมื่อร่างสูงใหญ่เลื่อนขึ้นมาทาบทับร่างบางที่พยายามเก็บกลั้นความทุรายทุรนจนต้องฝังปลายเล็บลงบนมัดกล้ามยามแขนแข็งแรงโอบรัดเนื้อนวลที่ชวนเชิญให้เขาสัมผัสหน่วงหนักขึ้น
“ลิน...อา....พี่รักลิน......”
มุจลินทร์ปรือตามองใบหน้าเจ้าของเสียงกระซิบหวานจับหัวใจ อนาคินตวัดปลายลิ้นลึกเข้าไปในโพรงปากราวปรารถนาดุดกลืนทุกอย่างไม่ให้หลงเหลือ ข้างนอกนั่นเสียงคลื่นคล้ายลำนำแห่งท้องทะเลเห่กล่อมตามจังหวะรุกล้ำที่บางคราพาหญิงสาวดำดิ่งสู่หุบลึกและบางคราฉุดเธอให้ล่องลอยยิ่งกว่าขนนกบางเบา ความแข็งแกร่งและอ่อนโยนของความเป็นหนุ่มสาวเกี่ยวกระหวัดสอดประสาน ช่างเต็มไปด้วยความหลงไหลในกันและกันประหนึ่งสายฝนหล่นหายไปใต้ท้องคลื่นมิรู้จักหมด มิรู้จักพอ