พี่ไม่หยิ่ง รักจริงหวังฟัน

ใครจะคาดคิดว่าผมต้องมาเผชิญกับผู้ชายหื่นกามคนนี้ตั้งแต่เป็นเฟรชชี่ในรั้วมหาวิทยาลัย

ผู้ชายที่ทำให้ผมไม่กล้าหลบตาเวลาเขามองผมตาวาว

“พี่จูบผมทำไมวะ บอกมาดิ๊ หวังฟันผมใช่ไหม”

พี่ริวจ้องตาก่อนจะเลื่อนสายตาลงมาจนมาหยุดที่ปากของผมอีกครั้ง

“อะไรที่ทำให้มึงคิดว่ากูหวังฟันมึงวะไอ้ว่าน”

เกลียดเสียงพี่ริว

มันเนิบนาบราวกับผิวน้ำนิ่งหากแต่มีรอยสั่นของคลื่นอยู่ใต้น้ำ ยอมรับก็ได้ว่าโคตรดึงดูดให้อยากฟัง

ผมตอบกลับไปด้วยความรู้สึกที่วกวนอยู่ในหัวใจ

“ก็การที่เราจูบใครสักคน มีจุดมุ่งหมายเดียวเท่านั้นแหละคือคิดจะฟัน”