ทัณฑ์เสน่หามาเฟีย

“นุ่นให้คุณ...เอ้อ...จูบนุ่นได้เฉย ๆ ...คุณห้าม...อืม...ทำอะไรมากไปกว่านี้”
“หืม...อะไรกัน คุณเพิ่งคิดเรื่องนี้ได้หรือ?”
“นุ่นยังโกรธคุณนะคะ ลอวเรนซ์...อา...อย่าสิคะ”
มัสมินครวญเสียงแห้งโหยและไม่รู้เลยว่าบราเซียกับแพนตี้ตัวน้อยหลุดออกไปจนหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็พยายามแข็งใจตั้งเงื่อนไขกับเรือนร่างใหญ่โตกำยำราวรูปสลักแห่งเทพที่กำลังกอดกระหวัดทั้งด้วยแขนแข็งแกร่งและขาทรงพลังเสียดสีลงบนเรียวขางามอย่างหักห้ามตัวเองลงได้ยากลำบาก
“ได้...มิวซีอา ผมจะจูบคุณเฉย ๆ แต่...”
“แต่อะไรคะ ริค?”
“ถ้าคุณส่งเสียงออกมาผมจะทำอย่างอื่นทันที”