เจ้าสาว(ใช้หนี้)

ฉัตรตะวัน + กานติมา (คุณฉัตร+หนูแก้ม)
สามหนุ่มกลุ่มเพื่อนคุณสิ (อุ้มรักขัดดอก) เพื่อนพี่ภู (คุณนายบ้านไร่)
1.อุ้มรัก(ขัดดอก) สิรภัทร+กมลเนตร (คุณสิ+น้องอาย)
2.เจ้าสาว(ใช้หนี้) ฉัตรตะวัน+กานติมา (คุณฉัตร+หนูแก้ม)
3.คุณนาย(บ้านไร่) ภูวดล+กมลนิตย์ (พี่ภู+น้องกอหญ้า)


“เป็นเมียพี่อย่าดื้อให้มากแล้วกัน ว่าง่ายๆ เชื่องๆ แล้วเดี๋ยวทุกอย่างจะดีเอง หึๆ”
“อี๋ น่าเกลียด ห้ามพูดทุเรศๆ แบบนั้นเลยนะ!”
“อี๋ ปัญญานิ่มเหรอ หรือสมองฝ่อ หนูจดทะเบียนกับพี่ เขียนชื่อตัวเท่ากะละมังข้าวหมา เด่นหราในทะเบียนสมรสเมื่อวานจำได้ไหม แบบนี้ไม่เรียกว่าพี่เป็นผัว เรียกเราว่าเมีย แล้วจะให้พี่เป็นพ่อหนูหรือไงไม่ทราบ”
ทำเสียงล้อเลียนหล่อนได้อย่างน่าหมั่นไส้สุดๆ ก่อนจะบ่นเป็นชุดกวนประสาทอย่างไม่รักษามาดสุขุมนุ่มนวล เหมือนตอนอยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ หรือคนอื่น
นี่สินะตัวตนของคนหื่น ปากเสียหยาบคาย กวนโมโหยั่วโทสะเก่งแบบนี้ไง ไอ้ที่แสนดีสุภาพแสนขรึม อันนั้นภาพลวงตาชัดๆ หลอกลวงผู้บริโภคสุดๆ
“หยาบคาย คนอะไรปากน่ารังเกียจ นิสัยทุเรศ”
“โอเค ผัวกับเมียนี่มันหยาบคายไปใช่มะ งั้นเอางี้ สามี เป็นไง ฟังดูดีขึ้นไหมครับคุณภรรยา?”
“...” หน้างอไม่หาย แต่มีแววพอใจขึ้น
“เอาเป็นว่าเราก็ใช้ชีวิตของเราไป เรื่องงานแต่งกับสถานะผัว เอ๊ย สามีภรรยาของเรา มันจะรู้กันอยู่แค่เราโอเคไหม?”
“ก็...ดี”
“ตามนั้น”

.....................................

“เอาไป แค่นี้พอหรือยัง?”
“ไม่ต้องมาดูถูกเค้า เก็บเงินนายไปเลย ฉันไม่เอา!” เล่นตัวเสียด้วย คนตัวโตถอนใจส่ายหน้าไปมา ทั้งอ่อนใจปนระอา นี่คนเขาอุตส่าห์เปย์!
มือหนายัดกระดาษแผ่นน้อย ลงในมือเล็กอีกครั้ง พร้อมกับก้มลงมาใกล้ จนใบหน้าแทบจะชิด ติดกับแก้มใสๆ ของคนตัวเล็กกว่า
“เอาไป ผัวให้ก็รับเอาไว้ จะเอาไปซื้อขนม...หรือ...อยากจะทำนม ก็เรื่องของหนูนะครับ พี่ไม่ว่า” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น กับแววตายิ้มได้ดูกรุ้มกริ่มอารมณ์ดี ตอนท้ายมีรอยกลั้วขำอีกด้วย
มือหนาส่งเช็กใบเล็กๆ ที่มีตัวเลขหลายหลัก ค่าใช้จ่ายรายเดือนรอบสองให้เธอ พร้อมกับสายตาคมกริบ ที่หลุบลงมอง ‘นม’ ของภรรยาสาวน้อย แบบที่คนโดนมองหน้าร้อนวูบตาเบิกโพลง
“อี๋ ไอ้คนหื่น ลามก ไอ้บ้า!”
“ด่าผัว?”
“ไม่ใช่ซะหน่อย ตัวกับเค้าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!” ถลึงตาโตๆ ใส่เขาอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะตอกย้ำความจริง ให้นายหื่นกามหน้ามึนได้รับรู้และรับฟังทั้งใบหน้าใบหูแดงก่ำ อายก็อาย โกรธก็โกรธ โมโหที่เขาบังอาจ...มาจี้จุดให้เธออับอายขายหน้า
ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆ แต่ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มยั่วโมโหประดับไว้บางๆ
“อืม งั้นเอาไว้ เค้าจะทำหน้าที่สามีให้ตัวเองเร็วๆ นี้แหละจ้ะ”