เพลิงทรายปลายตะวัน

รอยทรายอาจลบเลือนได้เพียงแค่สายลมที่พัดผ่าน แต่เพลิงแค้นในใจของ ‘ชีคฟาร์ซิส’ จะจางหายได้หรือ ตราบใดที่เขายังปฏิญาณกับตนเองว่า จะแก้แค้นหล่อนให้ได้ ‘อารินดา’ หล่อนจะต้องพบกับความเจ็บปวดยิ่งกว่าที่เขาเคยเจอ

ท่ามกลางสงครามการแย่งชิงราชบัลลังก์แห่งฮาร์ซาอันร้อนระอุ ความรัก หยาดน้ำตา การเสียสละ นำพามาซึ่งหัวใจที่รักมั่น
ฟาร์ซิสจะทำอย่างไร เมื่อต้องเลือกระหว่างการแก้แค้นที่ลุกโชนอยู่ในใจ
กับการปลดแอกแห่งความแค้นลงเพื่อครอบครองดวงใจของนางอันเป็นที่รัก
———————————————————————————————————
เสียงดนตรีแผ่วหวานเสนาะกังวานประกอบกับกลิ่นหอมแปลกๆที่หล่อนเคยได้กลิ่นมาแล้วตอนที่เดินทางอยู่กลางทะเลทราย เบื้องหน้าผ้าม่านสีแดงพริ้วไหวราวกับรอคอยหล่อนอยู่
อารินดาสูดลมหายใจลึกๆก่อนตัดสินใจแหวกผ้าม่านนั้นเข้าไป ภาพตรงหน้าเหมือนดั่งฉากๆหนึ่งในนิยายน้ำเน่าที่หล่อนเคยชอบอ่านสมัยเด็กๆ ภาพที่หล่อนแทบจะไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องพวกนี้จะมีอยู่จริงในยุคสมัยนี้
หญิงสาวมากมายแต่งกายด้วยเสื้อผ้าบางเบาน้อยชิ้น บางคนกำลังนั่งพัดหวี่ บ้างนั่งปอกผลไม้ บ้างก็เล่นน้ำอยู่ในสระน้ำเล็กๆที่อยู่ภายในโถง ตรงกลางระหว่างเหล่าสาวงามมากมาย คือร่างบุรุษภายใต้ชุดคลุมสีดำสนิท เขาก็คือชายหนุ่มที่หล่อนเจอมาแล้วในทะเลทราย ร่างคุ้นตายังคงอยู่ในเสื้อผ้าชุดเดิม หากแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือใบหน้าคมเข้มที่ไร้ผ้าคลุมปิดบัง เปิดเผยใบหน้าคมเข้มของบุรุษเพศอันมีเสน่ห์ ผิวสีแทนขับให้ชายหนุ่มดูหน้าเกรงขาม จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากหยักสวยได้รูปกำลังเคล้าคลอหญิงสาวสองนางที่อยู่ข้างๆ ที่บัดนี้แทบไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์เหลืออยู่เลย พวกนางกำลังคลอเคลียโอบกอดชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆอย่างไม่มีความละอายใดๆ โดยที่ชายหนุ่มไม่ได้มีท่าทางจะสนใจผู้เข้ามาเยือนใหม่เลย จนหล่อนต้องกระแอมไอเบาๆเป็นการเรียกความสนใจจากเขา
นัยน์ตาสีน้ำทะเลเย็นชาเหลียวมาสานสบกับหล่อน
และถ้าหล่อนไม่ได้ฝันไปแล้วล่ะก็ ที่นี่คงจะเป็น ‘ฮาเร็ม’ ชองชายหนุ่มผู้นั้นอย่างแน่นอน
“มานี่ซิ” เสียงทรงอำนาจดังขึ้นราวกับออกคำสั่ง
หญิงสาวที่อยู่ในห้องบัดนี้ต่างพากันหันมามองที่หล่อนเป็นตาเดียวราวกับหล่อนเป็นตัวประหลาด โดยเฉพาะสองสาวที่อยู่ข้างๆชายหนุ่มตอนนี้ด้วยแล้ว สายตาของทั้งสองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อหล่อน
นิ่ง!!
หล่อนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ จนเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเป็นฝ่ายลุกขึ้นเดินเข้ามาหาหล่อนเอง ดวงตาสีน้ำทะเลเต็มไปด้วยความโกรธเมื่อถูกขัดใจ หัวใจราวกับถูกกระชากออกไปจากร่าง ความรู้สึกเย็นวาบแล่นไปทั้งตัว พร้อมกับความรู้สึกที่ว่าต้องหนี
“ฉันไม่ชอบคนที่ขัดคำสั่งฉัน”
เท้าหล่อนผละถอยหลังอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ชายหนุ่มก้าวเข้ามาจนเกือบประชิดตัว และหมดหนทางเมื่อรู้สึกถึงความเย็นเยียบยามหลังเปลือยเปล่าสัมผัสกับผนัง
เขาก้าวเข้ามาช้าๆ แววตาหิวกระหายราวกับจะกลืนกินหล่อนไปทั้งตัว สายตาลามเลียไปตามเสื้อผ้าเนื้อบางที่แนบเรือนร่างของหล่อนจนทั่วอย่างถือวิสาสะ และหล่อนรู้ว่าหล่อนกำลังกลัว… กลัวสายตาวาบหวามมีอำนาจคู่นี้
“จะทำอะไร” หล่อนร้องถามอย่างตกใจ พยายามรักษาน้ำเสียงไม่ให้สั่นยามเอ่ยถามออกไป เมื่อร่างสูงบดเบียดร่างแกร่งแนบชิดอย่างรวดเร็ว มือหนาทั้งสองยันกำแพงกักกันอิสรภาพของหล่อนไว้ภายในวงแขนของเขา
“ทำไม ไม่ชอบเหรอ เธอน่าจะชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” เขากระซิบถามเสียงเรียบ จมูกโด่งแกล้งเฉียดผ่านพวงแก้มงามจนหญิงสาวขนลุกซู่ไปทั้งกาย
หล่อนเบี่ยงหน้างามหนีทันที “อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้อง” ไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ชายตรงหน้าเห็น แต่หยาดน้ำตาใสๆที่พยายามสะกดกั้นไว้กลับไหลออกอย่างห้ามไม่อยู่
ชายหนุ่มค่อยๆยื่นใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ๆหล่อน ใกล้เสียจนหล่อนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดลงบนปลายจมูก ก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะโฉบลงมาครอบครองริมฝีปากบางสั่นระริกของหล่อน มืออีกข้างดุนดันร่างบอบบางไว้แนบแน่น ลิ้นหนาควานทั่วปากบาง จูบเร่งเร่าร้อนแรงซอกซอนเข้าไปในโพรงปากหอมหวานของหล่อนจนหญิงสาวแทบทรงตัวไม่ไหว สัมผัสที่เต็มไปด้วยความแรงอารมณ์และความป่าเถื่อน
หล่อนต้องวิ่งหนีอารินดา!! วิ่งซิ
เสียงหล่อนเพรียกร้องในใจ แต่ขาทั้งสองข้างกลับอ่อนปวกเปียก น้ำเสียงแห้งแหบหายไปหมด ราวกับกำลังถูกสูบกลืนวิญญาณออกจากร่าง หล่อนไม่รู้เลยว่ามันเกิดจากความหวาดกลัวหรือว่าสัมผัสร้อนแรงที่ชายตรงหน้ากำลังหยิบยื่นให้ สัมผัสแปลกใหม่ที่หล่อนไม่เคยพานพบ
“อย่า…”หญิงสาวร้องครางออกมาเมื่อชายหนุ่มแทรกขาแข็งแกร่งของเขาเข้ามายังหว่างขาของหล่อน และแกล้งลากผ่านใจกลางร่างหล่อนอย่างจงใจ
“กลัวงั้นเหรอ” เสียงเขาแหบพร่าเต็มไปด้วยแรงอารมณ์
แควก !!
ชุดของหล่อนขาดสะบั้น เมื่อชายหนุ่มฉีกกระฉากมันออกอย่างง่ายดาย