กบฏรักดวงใจทราย

'คารีฟ' หรือ 'รีฟ' บุรุษลึกลับผู้มีปมบางอย่างอยู่ในใจ ท่ามกลางพายุทะเลทรายอันโหมกระหน่ำ คารีฟและพวกเขาได้บุกเข้าไปชิงตัว 'อินทุภา' ว่าที่เจ้าสาวของชีควาคินมาเพื่อเหตุผลบางอย่าง
________________________________________________________
หล่อนถลึงตัวลุกพรวดขึ้นมานั่งแทบจะทันทีเมื่อพบว่าร่างกายหล่อนกำลังเปลือยเปล่า หลักฐานในมือชายตรงหน้าทำให้หล่อนรู้ว่าเขาเพิ่งจะล่วงเกินร่างกายหล่อนไปอย่างไรหญิงสาวยกสองมือขึ้นมาปิดบังเนินเนื้อตรงหน้าอกทันที ขาเรียวตั้งชันขึ้นปกปิดสิ่งที่หล่อนคิดว่าเขากำลังจ้องมองอยู่ หน้าแดงก่ำยามละล่ำละลักถาม
“แกทำอะไรฉัน?”
“ทายาแล้วก็เช็ดตัว” เสียงเข้มเอ่ยตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ปาผ้าชุบน้ำในมือเข้ามาปะทะหน้าหวานอย่างจังราวกับยืนยัน ในขณะที่อินทุภาหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและอับอาย
หล่อนก้มลงสำรวจตนเองอีกครั้ง และพบว่าหล่อนยังไม่ได้ถูกล่วงเกินใดๆไปมากกว่าการเช็ดตัวและทายาตามร่างกายหล่อนที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจนเลือดซิบตามที่ชายตรงหน้าบอก แต่แค่การถูกสายตาลามเลียของชายกักขฬะตรงหน้าจับจ้อง มันก็น่าละอายมากพออยู่แล้วสำหรับหล่อน
“ช่วยด้วยๆ ใครก็ได้ช่วยฉันที” หล่อนร้องตะโกนสุดเสียง
“หุบปาก!!” เขาตวาดใส่อย่างอารมณ์เสีย ทำให้หล่อนต้องรีบปิดปากฉับทันที
“ร้องให้คอแหกก็ไม่มีใครมาช่วยเธอหรอก หรือว่าอยากจะเรียกลูกน้องฉันข้างนอกให้มันเข้ามา.. รีบๆใส่เสื้อผ้าซะ ฉันไม่อยากเสียเวลาอีก” เขาสั่งเสียงเฉียบ ก้มลงหยิบชุดสีดำสนิทในห่อผ้าโยนลงมาเบื้องหน้าหล่อน ในขณะที่อินทุภารีบคว้าเสื้อผ้าตรงหน้าขึ้นมาปิดบังร่างกายของตนไว้อย่างรวดเร็ว
“แล้วชุดฉันล่ะ” หล่อนเอ่ยประท้วง ก้มลงดมเสื้อผ้าในมือนิดหนึ่ง ย่นหน้าเมื่อพบกับกลิ่นเหม็นสาบคละคลุ้งจนแทบอาเจียน
“อย่าเรื่องมาก ชุดเธอน่ะขาดรุ่งริ่งขนาดนั้น คิดจะใส่ล่อลูกน้องฉันหรือไง” เขาตวาดใส่
“ฉันไม่ใส่! เหม็นจะตาย” หล่อนตวาดกลับ จ้องตาเขาอย่างไม่ยอมร่างบางยังคงนั่งนิ่งอยู่กับพื้นทรายยืนยันในคำพูดของตนด้วยใบหน้าแน่วแน่เช่นกัน ใบหน้าหวานร้อนผะผ่าวไปด้วยความอายและความโกรธ
“และฉันจะไม่ไปไหนกับแกด้วย ไอ้ผู้ก่อการร้าย”
หล่อนทึกทักเอาเองว่าชายตรงหน้าเป็นผู้ก่อการร้าย เนื่องจากระหว่างทางหล่อนได้ฟังจากนายพลราคัสมาบ้างแล้วว่าดินแดนทะเลทรายแถบนี้เต็มไปด้วยพวกผู้ก่อการร้ายหลายกลุ่ม ที่ไม่พอใจอำนาจการปกครองของสุลต่านองค์ปัจจุบัน ทำให้ทางอัลซาฟาร์ต้องส่งกำลังทหารเข้ามาคอยดูแลอยู่เป็นระยะๆและการกระทำของชายตรงหน้าที่ฉุดคร่าหล่อนมาจากขบวนเดินทาง แถมยังทำร้ายทหารของอัลซาฟาร์ มันก็บ่งชี้ได้แล้วว่าพวกเขากระทำการที่ขัดต่อกฏหมายแห่งอัลซาฟาร์และคงหนีไม่พ้นกับคำว่า ‘ผู้ก่อการร้าย’ ตามที่หล่อนคิด
“ผู้ก่อการร้ายเหรอ ฮึ” เขาหัวเราะเยาะในลำคอ
“แกไม่รู้หรือว่ากำลังรนหาที่ตาย ราชสำนักอัลซาฟาร์ต้องไม่ปล่อยพวกแกแน่ที่บังอาจจับตัวฉันมา แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”
หล่อนเอ่ยปด ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้าชีควาคินรู้ความจริงภายหลังว่าคนที่มาไม่ใช่พี่หญิงของหล่อน แต่กลับเป็นหล่อนแทน หล่อนยังจะได้รับการช่วยเหลือจากราชสำนักอัลซาฟาร์อีกหรือไม่ แต่หล่อนไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากการนำราชสำนักอัลซาฟาร์มาอ้างให้พวกมันกลัว
“ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร? ท่านหญิงอินทุภา…” เขาเอ่ยบอกจากประวัติของสายการบินที่ให้ลูกน้องไปเช็คมาเรียบร้อยแล้ว หม่อมราชวงศ์หญิงจากประเทศไทยว่าที่เจ้าสาวคนสวยของชีควาคิน…“
เขาเอ่ยบอกเสียงเรียบ แสดงให้เห็นว่าชัดเจนว่าไม่ได้ใส่ใจกับคำว่า ‘เจ้าสาวของชีควาคิน’ เลยแม้แต่น้อยสายตาคมยังคงอ้อยอิ่งกับการจับจ้องมายังร่างเปลือยเปล่าของหล่อนจนหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
“รีบๆใส่เสื้อผ้าซะ อย่ามามัวอ่อยฉันอยู่อย่างนี้ เพราะดีไม่ดีพวกลูกน้องของฉันข้างนอกมันอาจจะอยากมาร่วมสนุกกับเราด้วยก็ได้”
อินทุภาแทบจะกรีดร้องออกมา หยาดน้ำตาร้อนผ่าวผุดขึ้นมาตรงหัวตา ตัวสั่นขึ้นอีกครั้งเมื่อเสียงขู่ตะคอกตวาดขึ้นมาอีก
“เร็วๆ อย่าลีลา!”
“แกก็ออกไปซิ!” อินทุภาเอ่ยประท้วงเสียงสั่น
หล่อนจะกล้าใส่เสื้อผ้าได้อย่างไร ในเมื่อเขายังคงยืนจ้องมองหล่อนอยู่เช่นนี้
“ฉันจะเฝ้าอยู่ตรงนี้” เขากล่าวชัดถ้อยชัดคำ “รีบๆแต่งตัวซะก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ และ… ทำมากกว่าเช็ดตัว!” ท้ายเสียงตวาดกลับอีกรอบด้วยแววตาและน้ำเสียงเอาจริง และนั้นทำให้หญิงสาวรีบลุกขึ้นแต่งกายอย่างรวดเร็วแทบจะในทันทีหล่อนเห็นรอยยิ้มเยาะเย้ยผุดขึ้นตรงมุมปากที่เต็มไปด้วยหนวดเครายามสายตาลามเลียจับจ้องมองร่างเปลือยเปล่าของหล่อนอย่างโจ่งแจ้ง
ชายตรงหน้าช่างกักขฬะหยาบคายจนอินทุภาแทบทนไม่ไหว หล่อนหันหลังให้เขาเพื่อบดบังร่างกายเบื้องหน้าของตนเอาไว้ อยากจะแทรกตัวลงไปในผืนทรายร้อนผ่าวเบื้องล่างเสียเหลือเกินถ้าทำได้ ช่างน่าอัปยศอดสูนักสำหรับหล่อน นัยน์ตาสีนิลเครือด้วยหยาดน้ำตาที่พยายามสะกดกั้นไว้ไม่ให้รินไหลออกมาต่อหน้าชายตรงหน้า