จองเวรหนี้บำเรอ

"ตาฉันไม่ได้บอด และฉันก็ไม่ใช่ควาย ที่จะไม่เห็นว่าเธอทำอะไรหรอกนะ ผู้หญิงอย่างเธอมันเลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ มักมากไม่รู้จักพอ หมาที่บ้านฉันมันยังซื่อสัตย์มากกว่าสัตว์เลี้ยงอย่างเธอเสียอีก" พอได้ยินที่เขาตอบมือเรียวก็ยกขึ้นตบไปยังวงหน้าคมอย่างแรง เพียะ!
"คุณดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะคะคุณธิปก"
"ดูถูกเหรอ ใช่ฉันดูถูกเธอ ว่าคนอย่างเธอมันเป็นคนเนรคุณมากแค่ไหน เลี้ยงดียังไงก็ลืมบุญคุณคนที่เลี้ยงดู" จันทร์พราวเจ็บปวดอย่างมากเมื่อเขามองตนเองในแง่ร้ายเช่นนี้
"จันทร์จะทำตัวสำส่อนได้ยังไงกัน ในเมื่อจันทร์กำลังท้องลูกของคุณอย่างนี้น่ะ"
"ลูกของฉันเหรอ คงไม่ใช่ทั้งหมดหรอกมั้ง" เขาเอ่ยด้วยสายตาหมิ่นแคลนใส่