ทัณฑ์พิศวาสซาตาน

“จะไปไหน?!”
“ไปหาค็อด ไม่อยากอยู่กับคนใจร้ายที่คิดจะฆ่ากันแบบคิน”
เธอว่าอย่างประชดประชัน ทว่านาคินกลับกัดกรามกรอด สายตาเอาเรื่องของเขาไม่ได้ทำให้อัปสรสวรรค์ระวังตัว หรือรู้ถึงภัยพิศวาสสักนิด
“ผู้หญิงอย่างเอิงคินไม่ฆ่าให้ตายง่ายๆ หรอก แต่จะทรมานให้ตายทั้งเป็นต่างหาก และนี่คือบททรมานบทแรก!!”
“ว้าย!”
หญิงสาวร้องเสียงหลง เมื่ออยู่ๆ ก็ถูกช้อนร่างขึ้นพาดบ่า ส่วนเขาก็เดินดุ่มๆ ไปยังเตียงแล้วโยนเธอลงไปเต็มแรง ดีที่เตียงนอนหนาและนุ่ม ไม่งั้นเธอต้องกระดูกหักแน่ๆ
“นี่....อย่าแกล้งกันบ้าๆ นะ ถอยไป!”
“ไม่ถอย! คินก็อยากจะรู้ว่าคินกับไอ้หมอนั่น ใครกันแน่ที่เอิงต้องการ”
“!!!!”
เธอยังไม่เข้าใจกับคำพูดอย่างหัวเสียของเขา นาคินก็โถมร่างลงมาทาบทับไว้ทั้งตัวจนเธอดิ้นรนไม่ได้ และเมื่อมองหน้าเขาในระยะไม่ถึงคืบแบบนี้ หญิงสาวก็เพิ่งสำเหนียกได้ว่า เขาจะลงโทษเธออย่างไร
“ยะ...หยุดนะคิน อย่าเล่นอะไรแบบนี้ มัน....เอ่อ...”
“บอกแล้วไงว่านี่คือการลงโทษ ไม่ได้ล้อเอิงเล่น”
“อื้อ...!!”
หญิงสาวมีสิทธิ์แค่เพียงตอบโต้ในลำคอ เมื่อตอนนี้นาคินปิดปากเธอด้วยปากของเขา อัปสรสวรรค์ใช้มือดันแผงอกของเขาให้ออกห่าง แต่นาคินตัวหนักเหลือเกิน เขาเหมือนก้อนหินใหญ่ที่มีชีวิต และต่อให้เธอใช้แรงทั้งหมด เขาก็ไม่รู้สึกรู้สา และก็ต้องสะดุ้งเมื่อตอนนี้มือของลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ หญิงสาวตกใจจนเผลออ้าปาก และนั่นก็ทำให้เขาฉวยโอกาสแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่มๆ ได้สำเร็จ