เพื่อนแม่

“แล้วไงคะ เป็นไหมแล้วจะทำไม”

แพรไหมถามคนที่ยังคงทำหน้าเครียดอยู่บนเตียงในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง คิ้วเข้มๆ ขมวดเข้าหากันเป็นปมจนเธอทนไม่ไหวต้องยกมือขึ้นไปช่วยนวดให้มันแยกออกจากกัน

“ถ้าแม่เรารู้ น้าโดนฆ่าแน่”

“ถ้าน้าไม่บอก ไหมไม่พูดแม่จะรู้ได้ไง แต่ถ้าแม่รู้ขึ้นมาจริงๆ น้าลีก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย เราแค่นอนด้วยกันไม่ได้ไปทำให้ใครตายสักหน่อย”

แพรไหมไม่เข้าใจเลยว่าอัญชลีจะกลัวอะไรนักหนา เธอกับหล่อนก็แค่ชวนกันมาเล่นสนุกตื่นเช้ามาก็จบแยก ต่างคนต่างไปต่างฝ่ายต่างไม่มีอะไรเสียหายเพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกันทั้งคู่

“เหอะ เธอก็พูดได้สิ เธอเป็นลูกยังไงแพรนวลมันก็ไม่มีทางโกรธเธออยู่แล้ว แต่ฉันนี้สิที่กำลังจะตายถ้าแม่เธอรู้”