เมียนอก หัวใจ

“ฟ้า...ฟ้าใช่ไหม” คนที่มีสติเพียงน้อยนิดพาดแขนไปบนร่างบางของคนตัวเล็ก ก่อนจะรวบเธอเข้ามากอด
“คุณดิน ปล่อยค่ะที่พลอยค่ะ ไม่ใช่คุณฟ้า”
“ฟ้า ไหนบอกว่าจะมาถึงพรุ่งนี้ไง” คนเมายังพูดไม่รู้เรื่อง บวกกับตอนนี้ร่างกายของเขามีอาการร้อนรุ่มแปลกๆ บดินทร์จึงจัดการพลิกตัวขึ้นคร่อมตัวของพลอยไว้
“อื้อ...ปล่อยพลอยนะคุณดิน นี่พลอยคะไม่ใช่คุณฟ้า มีสติหน่อยค่ะ”

“ฟ้า อืม....” เสียงหวานแผ่ว เข้าโสตประสาทเขา แต่บดินทร์หาได้มีสตินึกรู้ไม่ว่านั้นไม่ใช่เมียรักของเขา กลีบปากเรียวบางนุ่นถูกรุกเร้าทาบทับด้วยแรงโหยเสน่หา ดวงตากลมโตของพลอยเบิกโพลงดิ้นร้นหาทางพาตัวเองสู่อิสรภาพ ทว่าคนที่อยู่เหลือตัวเธอนั้นทับเอาไว้แน่น ทั้งสองแขนยังตรึงสองมือของเธอเอาไว้ เรียวลิ้นไล้ต้อนเข้าไปในโพรงปากยิ่งกระตุ้นความแตกตื่นให้แก่ตัวเธอ
“อื้อ อือ” พลอยไพลินที่เริ่มมีสติอีกครั้ง จึงพยายามดิ้นขัดขืน แต่ให้ตายเถอะแรงเธอมีเพียงเท่านี้จะไปสู้อะไรกับแรงผู้ชายได้ เขาไม่สะทกสะท้านอะไรกับแรงขัดขืนของเธอเลย แถมปากยังเอาแต่จูบเอาๆ ไม่หยุด โชคดีที่บดินทร์ยอมถอนจูบออกมาแล้ว และตอนนี้เขาก็กำลังมองหน้าเธออยู่ สายตาเขาที่มองมาเต็มไปด้วยความรัก ซึ่งตอนนี้เขากำลังคิดว่าเธอคือฟ้าใสผู้เป็นภรรยาที่รักของเขา
“คุณดิน คุณมองหน้าพลอยให้ชัดๆ อีกทีนะ พลอยไม่ใช่คุณฟ้าใส ปล่อยพลอยไปเถอะนะคะ” พลอยไพลินพยาบามพูดเตือนสติบดินทร์หลังจากที่รีบหายใจเอาอากาศเข้าจนมากพอ
“ฟ้า?” บดินทร์ตอนนี้แทบสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพ้อเรียกหาแต่ชื่อคนรัก
“ไม่ใช่ค่ะ นี่พลอยค่ะ ไม่ใช่คุณฟ้า กรี๊ดด คุณดิน” พลอยไพลินร้องลั่น เพราะบดินทร์พุ่งลงมาซุกไซ้ดูดดึงซอกคอทั้งสองข้างเธออย่างหิวกระหาย
“อื้อ อืม....” บดินทร์เงยหน้าขึ้นก่อนจะก้มลงจูบปิดปากของพลอยไพลินอีกครั้ง จูบล้ำลึก ตวัดลิ้นเลียไล้ไปตามริมฝีปากและดูดดึงอย่างเมามัน

ความเมาของฤทธิ์สุราบวกกับตัวยาที่ผสมอยู่ ทำให้บดินทร์ลืมสิ้นกระทั้งว่าหากนี่เป็นเมียรักของเขาจริงๆ หล่อนที่กำลังป่วย บทรักที่เขาจะมอบให้อาจจะรุนแรงเกินไปสำหรับหล่อน เพราะน้อยครั้งที่เขาจะดื่มจนขาดสติแบบน้ แทบไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้เท่าครั้งนี้ ร่างกายมันรุ่มร้อน เลือดในกายมันฉีดพล่านเดือดดาดและโหยหาจุดสูงสุดแห่งความสุขสมที่ห่างหายมาหลายวัน
“อ๊ะ!!” คราวนี้พลอยไพลินตกใจหนักกว่าเก่า เพราะบดินทร์ถลกกระโปรงของเธอขึ้นมากองรวมอยู่ที่หน้าท้อง แล้วล้วงมือตัวเองเข้าไปในกางเกงในของเธอ ยิ่งไปกว่านั้นมือของเขายังลูบๆคลำๆ ที่น้องสาวของเธออย่างเอาแต่ใจ แล้วตอนนี้ตัวของพลอยก็เป็นอะไรไม่รู้ อยู่ดีดีมันก็อ่อนแรง แล้วก็เสียวๆร้อนๆตรงนั้นขึ้นมา มันเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ใจมันอยากจะขัดขืนแต่ร่างกายกับคล้อยตาม
“คุณดิน อ๊ะ หยุด อือ หยุดนะ” พลอยไพลินจิกเข้าที่แขนของบดินทร์อย่างสุดแรง ในขณะที่เขาซุกลงหน้าลงที่หน้าอกของเธอไปมา มือก็เคล้าคลึงน้องสาวของเธอไม่หยุด บดินทร์เหมือนจงใจขยี้ตรงจุดอ่อนไหวของเธอ จึงทำให้เลือดในกายของเธอตอนนี้มีวิ่งแล่นไปทั่ว
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว” บดินทร์พูดเสียงแหบพร่า ก่อนจะกระชากกางเกงในของพลอยไพลินออกจากขาอย่างไม่ทันตั้งตัว และนั่นเป็นการเรียกสติที่มีอยู่น้อยนิดของเธอให้กลับมา
“ไม่คุณดิน อย่า ขอร้อง พลอยไม่ใช่คุณฟ้า ไม่ใช่จริงๆ หยุดเถอะ....” เสียงสั่นพร่าแหบแห้งจนกลายเป็นเพียงเสียงครางหวานในความรู้สึกของบดินทร์ บดินทร์เบียดตัวเองเข้าหาพลอยไพลินซึ่งตอนนี้กำลังนอนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า สัมผัสเสียดสีที่พลอยไพลินไม่เคยได้รู้ได้เห็นเกิดขึ้นในเวลาที่เธอไม่นึกฝัน ซ้ำชายหนุ่มคนนั้นยังเป็นสามีของผู้หญิงที่เธอนับถือยิ่งชีพ....