เบดูอิน ศึกรักทะเลทราย

ทะเลทราย...มีมนตร์ขลังทุกครั้ง เมื่อจินตภาพถึงผืนทรายกว้างไกลสุดสายตา จรดปลายที่ขอบฟ้าอันกว้างใหญ่ ห้อยแขวนไว้ด้วยดวงจันทร์ ทอแสงนวลใย
การเดินทาง...ภายใต้ความร้อนแรงแห่งดวงอาทิตย์
กองไฟอันอบอุ่น ..เพื่อผ่อนบรรเทาความหนาวเย็นในค่ำคืนหฤโหด
ความผูกพัน...ความขัดแย้ง ...และศักดิ์ศรีแห่งบุรุษ
อัสมาร์..จึงบังเกิดขึ้นท่ามกลางไฟสงคราม และความโลภอันเป็นมูลเหตุ นางถูกหล่อหลอม ให้แข็งแกร่ง ท่ามมวลมิตรชนเผ่าแห่งท้องทะเลทราย
ฟาฮิม..บุรุษผู้มีความภักดี ท่วมท้นในหัวใจและหน้าที่อันทรงเกียรติ

“หากเจ้าภูมิใจในความเป็นสายเลือดทะเลทราย เม็ดทรายหล่อหลอมจิตวิญญาณของเจ้าให้แข็งแกร่งอดทน และสัตย์ซื่อต่อหน้าที่ เจ้าก็ต้องยอมเผชิญหน้าเพื่อรับความเป็นจริง” ....ชีคนาห์ยัน

“ข้าดีใจที่ได้พบเจ้าทั้งสองคนพร้อมหน้าที่นี่” ชีคนาห์ยันก้าวเดินมาเพียงลำพัง ไม่มีผู้ติดตามเหมือนเช่นที่เคยเป็น ดวงหน้าของเขายิ้มแย้ม หากลึกเข้าไปในดวงตา ฟาฮิมมองเห็นแววทุกข์กังวลแฝงอยู่ในนั้น ฟาฮิมหวนคำนึงคำพูดของราฟา
....เจ้าอัสมาร์จอมโอหังก็เป็นที่รักใคร่เอ็นดูของเขามาก คอยให้ท้าย ส่วนหนึ่งของความหยิ่งผยองเหิมเกริมไม่เกรงใจใครก็เกิดจากท่านชีคผู้นี้...
ฟาฮิมรู้สึกถึงการเป็นส่วนเกิน ในสถานการณ์ที่ ผู้มีอำนาจสูงสุดของบารุค กับเจ้าหนุ่มน้อยอัสมาร์จอมโอหังผู้ซึ่งกำลังอับจนกันสถานะใหม่ของตนเอง กำลังยืนเผชิญหน้ากัน
“ท่านอา...”
น้ำตาที่พยายามกล้ำกลืนฝืนเอาไว้ก็พลันร่วงพรูลงมา จนบุรุษทั้งสองใน ณ ที่นั้นแทบหัวใจหล่นสลายลงในนาทีที่กำลังเผชิญอยู่นี้ เจ้าอัสมาร์แสดงความอ่อนแอออกมาให้ได้ประจักษ์ก่อนที่จะโผเข้าหาร่างสูงใหญ่ของท่าชีคแห่งบารุค
ทว่า...ชีคนาห์ยันผู้อ้าแขนออกเพื่อจะรับร่างที่กำลังพุ่งตรงเข้ามานั้น กลับเป็นฝ่ายชะงักเสียเอง เขาส่ายหน้าน้อยๆ ขณะ จับจ้องสายตามองประสานระหว่างกัน
“ท่านบอกข้าซิ..” อัสมาร์เอื้อมมือขับแขนทั้งสองข้างของชีคนาห์ยันเอาไว้ จ้องเข้าไปในดวงตาคู่ที่เคยแข็งกร้าวซึ่งบัดนี้โรงแสงลงเขม็ง “ข้ายังใช่อัสมาร์ เจ้าเด็กเกเรที่ท่านคอยให้ท้ายเสมอใช่หรือไม่”