My Name is Love รักนายจอมยุ่ง ชุลมุนหัวใจ

“ฝัน ... มีอะไรก็คุยกันสิ เงียบแบบนี้แล้วจะรู้ได้ยังไงว่ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น”
“เราไม่ได้คบกันเป็นเด็กๆนะ ... ฝันไม่ชอบใจอะไรก็บอกกันสิ จะได้แก้ไข” เขาบอกเสียงเรียบ ... ความจริงจังคงไม่ต้องพูดถึง เพราะมันแผ่รังสีออกมาจนขนลุกทุกๆคำ
นี่เขากำลังทำให้เธอรู้สึกแย่เข้าไปอีกนะรู้มั้ย ... จากที่จะตัดใจ พอมาคุยกันตรงนี้ ก็ยิ่งถลำความรู้สึกดีๆเข้าไปอีก
ทำไงดีล่ะ ... แบบนี้ไม่โอเคเลย
“โลกของตี๋กับโลกของฝันมันต่างกันนะ ... เราเป็นเพื่อนกันก็พอแล้ว”
“...”
“ฝันไม่อยากเสียความรู้สึกดีๆไป ... ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว”
“อะไรคือเห็นแก่ตัว อะไรคือโลกที่ต่างกัน ไม่เข้าใจ!”
อ้อมกอดที่รัดรึงอยู่แข็งค้างจนคนที่อยู่ด้านในรู้สึกได้ ... เขาต้องโกรธเธอแน่ๆ
“แล้วอะไรคือการคิดเองเออเอง ... อย่างนี้เขาเรียกข้ออ้าง”
“ไม่ใช่นะ ฟังก่อนสิ ตี๋ มันไม่ใช่ข้ออ้าง” มือเล็กจับแขนที่โอบล้อมตัวเธออยู่เขย่าเบาๆ
“ฝันเป็นแค่ลูกแม่ค้า เป็นคนที่ไม่มีอะไรเลยถ้าเทียบกับครอบครัวของตี๋น่ะ ...”
“...”
“ฝันไม่ได้ดูถูกตัวเอง ไม่ได้ดูถูกอาชีพที่แม่ทำนะ ... แต่เรามันก็ต่างกันเกินไปจริงๆ ... คบกันไป มันไม่น่าจะรอด”
“นี่เหตุผลเหรอ?”
สาวน้อยพยักหน้าโดยที่อีกคนเห็นเพียงแค่จุกผมด้านหลัง ... เม็ดน้ำตาเล็กๆไหลรินลงโดยที่ตัวเธอเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว
ทำไมมันปวดหัวใจแบบนี้ ... ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะทอฝัน
นี่เธอกำลังจะบอกเลิกเขา ต้องเข้มแข็งสิ ... จะอ่อนไหวไม่ได้นะ
“ทำไมน้ำเน่าแบบนี้ฮึ ... ดูหนังมากไปรึเปล่า เราน่ะ”
เขายกมือขึ้นดึงแก้มอีกคนเล่นตามความเคยชิน จนจู่ๆก็สัมผัสได้ถึงความชื้นที่ติดอยู่ตรงปลายนิ้ว
“เฮ้ย ... นี่ร้องไห้เหรอ ร้องไห้ทำไม ฝัน”
เขาโน้มตัวเข้าไปช้อนตามองหน้าอีกคนชัดๆ แต่ก็ไม่ได้รับความร่วมมือสักเท่าไหร่ เพราะเธอเบือนหน้าหลบเขาทันที
“ไหนหันหน้ามาก่อน ... มาคุยกันดีๆ”
“ไม่บ่นละ สัญญา นะ หันมาก่อน”
หลอกก็แล้ว บังคับก็แล้ว ... คนแสนงอนที่ครั้งนี้รุนแรงกว่าปกติก็ยังไม่ยอมหันมา ... เนมคิดหาทางอยู่นับนาที ก่อนจะโน้มริมฝีปากเข้าไปกระซิบใกล้ๆหู บอกเสียงเบา
“หรือไปคุยกันข้างในห้อง ... คราวนี้คุยยาวเลยนะ ไม่ได้เห็นแค่หน้าด้วย โอ๊ย!”
มือเล็กขยับมาหยิกหมับเข้าที่เนื้อขาแน่นๆนั้นสุดแรง
“คนบ้า ปล่อยเลยนะ”
“ไหนล่ะ ขี้มูกโป่งแล้ว มาคุยกันดีๆก่อนเร็ว”
“ทำไมเซ้าซี้นักฮะ จะกลับบ้านแล้ว”
“ไม่ให้ไป ... คุยไม่รู้เรื่องก็นั่งกอดกันอยู่อย่างนี้แหละ”