ครรภ์มายา

‘ฉันจะไม่ยอมให้ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นกับฉัน ฉันเกลียดมัน’ โอนอฟคำรามลั่นในความนึกคิด
เขาหายใจแรงมองแพงขวัญที่นอนหลับสนิทใต้ร่างพลันหัวใจก็สั่นคลอนขึ้นมา เขาต้องไปจากเธอก่อนที่ความรู้สึกนี้จะทวีความรุนแรงหยั่งรากลึกจนถอนตัวไม่ขึ้น

ฉันขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันขอชดใช้ให้เธอด้วยเงินจำนวนหนึ่ง มันมากพอที่จะให้เธอกับแม่อยู่อย่างสุขสบายได้ ฉันไม่ได้รักเธอเลยแพงขวัญ ลาก่อน
โอนอฟ

น้ำตาหยดใสร้อนลวกไหลรินลงบนกระดาษแผ่นนั้นจนมันเปียกชุ่ม ดวงตากลมโตพร่าเบลอจนมองอะไรไม่เห็น ทุกอย่างรอบตัวว่างเปล่าเมื่อไร้ร่างของผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ
หัวใจดวงน้อยแหลกเหลวเมื่อมันถูกเคี่ยวกรำด้วยคำว่า เขาไม่ได้รักเลย ไม่เคยรัก มีแค่เธอที่คิดไปเองฝ่ายเดียวว่าเขาจะรักเธอได้