แรงแค้นในรอยรัก

“ถ้าแกไม่หยุดร้องไห้ ฉันโยนแกลงจากรถ”
“แล้วพี่จะพาผมไปไหน”
“อย่ามาเรียกกูว่าพี่เพราะกูเป็นลูกคนเดียว กูไม่เคยมีน้องและน้องอย่างมึงกูไม่ต้องการ พ่อกูมีลูกคนเดียว คือกู มึงจำไว้”
“ครับผมขอโทษครับคุณนาวิน”
“ดีให้มันรู้จักบ้างว่าใครเป็นใครอย่าเอาตัวของมึงขึ้นมาเทียบเปรียบเสมอกับกู ไอ้ลูกไม่มีพ่ออย่างมึง...” เขาหยุดพูดแล้วหันไปมองคนที่นั่งข้าง ๆ ด้วยใบหน้าและสายตาอันเย้ยหยัน “เอ๊ะ! ไม่ใช่สิลูกที่ถูกพ่อแท้ ๆ ทิ้งไปหาหญิงใหม่ที่มีเงินทองร่ำรวยมหาศาล ตอนนั้นแม่ของมึงกำลังตั้งครรภ์มึงได้แค่ ๓ เดือนเองนิ คงลำบากน่าดู แม้แต่พ่อมึงเขายังเห็นเงินดีกว่ามึง มึงมันก็แค่คนไร้ค่า ”
นาวินพูดออกไปด้วยความสะใจ ไม่ห่วงและไม่สนความรู้สึกของคนที่อยู่ข้าง ๆ เลยแม้แต่น้อย
มึงมันก็แค่คนไร้ค่า...