Please forgive me. ได้โปรดให้อภัยผมและกลับมาหาผม

เพราะคำว่าไม่คู่ควรทำให้ ‘อรุษ ศิโสนนท์’ จำต้องเฉือนหัวใจของตัวเองทิ้ง

การเลิกราครั้งนั้นเป็นเหมือนแผลฉกรรจ์กลัดหนองที่คอยทิ่มตำความรู้สึกของอรุษ

แม้เวลาจะเลยผ่านหากคำว่ารักที่มีให้แก่เขายังสลักแน่นอยู่ในใจ

หากแต่เมื่อเขากลับมา... ครานี้เขาไม่ได้กลับมาเพื่อ ‘รัก!’

แต่กลับมาเพื่อ ‘แก้แค้น!’ และทวงคืนความเป็นธรรมให้แก่ตนเอง!

ตอนนี้ ‘ไตรวิทย์ กิตตินันท์’ ไม่ใช่ชายแสนดีที่อรุษเคยรักอีกต่อไปแล้ว…

เขาไม่ต่างจากซาตานร้ายที่ประหัตประหารอรุษด้วย ‘สองมือ’ คู่นั้น…

หยิบยื่นความ ‘ทรมาน’ ให้แก่อรุษด้วยวาจาเผ็ดร้อนและสายตาเดียดฉันท์

พิฆาตอรุษด้วย ‘เซ็กซ์’ สุดร้อนแรงแต่ปราศจากความรัก!

ครั้งหนึ่งอรุษเป็นดั่ง ‘คนรัก’ มีค่ามีราคาต่อเขา

ทว่าวันนี้นั้น... อรุษไม่ต่างจาก ‘คนขายตัวราคาถูก...’

ที่เมื่อเขาอยากปลดเปลื้องจึงแวะมาหา...

เมื่อเสพสมเสร็จแล้วก็ด่ากราดไม่ต่างจาก ‘ไอ้ตัวเกรดต่ำ!’

เจ็บเมื่อรักจำต้องจากว่าทรมานแล้ว...

หากยามนี้มันสาหัสยิ่งกว่า... สาหัสจนเทียบกับสิ่งใดไม่ได้เลย!!!