โอบดวงใจไว้ด้วยสายหมอก

บทนำ
"นาย ... นายพาหลูไปอยู่ในเมืองด้วยสิ"
"ไม่ละ ฉันไม่รู้จะพาเธอไปด้วยในฐานะอะไร"
"หลูเป็นเมียนายนะ ก็นายสู่ขอหลูมาแล้วไง ... ขอแล้วคืนไม่ได้หรอก"
"นี่เธอพูดดีๆนะ ฉันมาเป็นเถ้าแก่สู่ขอเธอ ไม่ได้มาขอเธอเป็นเมียซะหน่อย"
"ก็อ้ายป่องดองมันหนีไปแล้ว แล้วนายยังเป็นเจ้าของเงินนั่น นายก็ต้องเป็นผัวหลูนั่นแหละ ถูกแล้ว"
"เงินนั่นฉันยกให้ เอาไปเถอะ แล้วปล่อยฉันไป ขอร้องละ จะให้ฉันไหว้ก็ยอม"
"ไม่ได้หรอก กะเหรี่ยงเขาถือว่าหลูเป็นของนายแล้ว ... เอางี้ไหมล่ะ นายก็ให้หลูไปในเมืองด้วย ทำงานเก็บเงินใช้หนี้นายไง"
"เธอเรียนจบชั้นอะไร จะไปทำงานหาเงินหมื่นมาใช้ฉัน"
"ถ้านายปล่อยให้หลูอยู่ที่นี่ หลูก็จะต้องเป็นเมียนายไปตลอด แต่งงานใหม่กะใครก็ไม่ได้ นายก็ต้องกลายเป็นผัวหลูไปตลอดเหมือนกันนะ ลองคิดดูดีๆ"