หากเคียงคู่จากนี้ตราบเท่านาน

"มาชอบฉันคุณจะลำบากเอานะ" ยวี่เชียนเว่ยพูดกับเขาด้วยมาดจริงจัง หลานรั่วเหลือบตาขึ้นมอง หัวเราะในลำคอ "ลำบากยังไงครับ?"
ฟังจบ หญิงสาวก็เริ่มไล่เรียงข้อเสียของตนพร้อมยกมือขึ้นนับนิ้วตามทีละข้ออย่างเอาจริงจัง "ฉันร่างกายอ่อนแอ สุขภาพไม่ดี ภูมิคุ้มกันต่ำ แค่โดนลมพัดนิดหน่อยก็ป่วยแล้ว โดยเฉพาะช่วงเปลี่ยนฤดูนะ เป็นหวัดเจ็ดวันครั้ง เดือนนึงเป็นไข้สองรอบ..." พูดถึงช่วงท้าย น้ำเสียงของเธอก็ค่อยๆแผ่วลง หากแต่ยังคงพูดกับเขาต่อไปด้วยความดื้อรั้น "สรุปเลยก็คือ คบกับฉัน คุณต้องลำบากแน่ๆ" หลานรั่วกลับหัวเราะออกมาในที่สุด ยกมือขึ้นวางไปบนกลุ่มผมเส้นเล็กนุ่มสลวยของเธอ โน้มหน้าลงไประดับหน้าผากเธอ ลมหายใจร้อนๆปัดผ่านใบหน้าของเธอแผ่วเบา แฝงไว้ด้วยไออุ่นดั่งสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
เขากล่าวตอบไปว่า "ไม่หรอก ที่คุณพูดมามันไม่ใช่ปัญหาเลยสักนิด" ปัญหาจริงๆก็คือ คุณยังไม่รู้ตัวว่าชอบผมเข้าให้แล้วน่ะสิ