เจ้าสาว(ไม่)ไร้ใจ

เขา อธิน ยิ่งธินกานต์ อายุ 30 ปี
เธอ คณัสนันท์ วรพันธ์ศักดิ์ อายุ 19 ปี
การแต่งงานแบบคลุมถุงชนทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเธอ เมียเด็กที่แทนตัวเองว่า หนู
เวลาพูดคุยกันเหมือนคนแก่รังแกเด็กไม่มีผิด แล้วแบบนี้เขาจะทำอย่างไร จะปราบเด็กหรือจะให้เด็กปราบกันแน่
++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คุณธินคะ หนูรูดซิปไม่ได้ คุณธินช่วย...” พอเงยหน้าขึ้นดวงตากลมโตก็ต้องเบิกค้างเมื่ออธินเพิ่งจะดึงกางเกงลง จึงได้แต่รีบร้อนหันหลังให้อย่างอายๆ
“เอ่อ...หนูขอโทษค่ะ คุณธินเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวหนูรอในห้องน้ำนะคะ”
ดวงตากลมๆ ที่เบิกค้างเมื่อครู่นั้นเรียกรอยยิ้มขบขันจากอธินได้ไม่น้อย ดังนั้นพอประตูห้องน้ำปิดลงก็ได้แต่ก้มมองสภาพไม่เรียบร้อยของตัวเองยิ้มๆ
ใช้เวลาเปลี่ยนเป็นชุดลำลองไม่นานนัก อธินก็เดินมาเคาะประตูเรียกคนซ่อนตัวอยู่ด้านใน โดยพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ
“ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เธอเปิดประตูสิ”
ได้ยินเสียงเขา คณัสนันท์ก็ค่อยๆ แง้มประตูให้เปิดออก เมื่อเจ้าบ่าวก้าวเข้ามาก็รีบหันหลังให้ “คุณธินรูดซิปลงครึ่งเดียวพอนะคะ ที่เหลือหนูจะทำเองค่ะ”
“อืม...” อธินรับคำสั้นๆ แล้ววางมือลงบนซิปเจ้าปัญหา ระหว่างนั้นไม่รู้ว่าทำไมสายตาของเขาถึงได้คอยมองลำคอผ่องขาวของเจ้าสาวไม่หยุด ยิ่งเธอรวบปลายผมไปด้านหน้าจนเผยให้เห็นความเนียนละเอียดของผิวพรรณชัดเจน มือที่ควรรูดซิปลงอย่างว่องไวนั้นกลับเชื่องช้า
“เสร็จหรือยังคะ”
เพราะการใกล้ชิดที่ชวนหายใจไม่ออก ทำเอาคณัสนันท์ต้องพึมพำถาม “คุณธินรูดซิปถึงไหนแล้วคะ”
“เดี๋ยวนะ มันติดน่ะ”
“ได้ไหมคะ ถ้าไม่ได้เดี๋ยวหนู...”
“เกือบละ อยู่นิ่งๆ นะ ฉันกำลังดึงลง”

ฝากผลงานของ โน้มจันทร์ ไว้ในอ้อมใจของนักอ่านอีกสักเรื่องนะคะ
กราบทุกการสนับสนุนค่ะ