ปล้นหัวใจอสูร

ไอศูรย์ แม็กซ์คอนเนอร์ เจ้าของไร่ชาตระการตา ไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ เขาบังเอิญช่วยเหลือหญิงสาวคนหนึ่งจากการถูกวิ่งราวจนได้รับบาดเจ็บ ไอศูรย์คิดว่าเธอถูกแรงกระทบกระเทือนจนความจำเสื่อมจึงพาไปอยู่ที่ไร่ของตน แต่มันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างมหันต์ เพราะเธอเป็นคนป่วยความจำเสื่อมประเภทไหนกัน ทั้งแสบซ่า ยั่วยวน ป่วนประสาท หนำซ้ำยังปิดบังแผนการบางอย่างเอาไว้ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกัน!
"นี่คุณ! อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิ" เสียงที่แตกพร่าเอ่ยออกมา เธอจะรู้บ้างไหมว่าสายตาของเธอสามารถสยบผู้ชายอย่างเขาให้ละลายกลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟเพียงแค่ได้จ้องมองดวงตาที่หวานฉ่ำของเธอเท่านั้น
"แบบนั้นน่ะแบบไหนกันคะ" พลอยอันดายังไม่ยอมลดละความตั้งใจที่จะยั่วหัวใจน้ำแข็งขั้วโลกเหนือของไอศูรย์ให้ละลายกลายเป็นสายน้ำ
"ก็แบบที่เหมือนกับว่าคุณอยากจะกลืนกินผมไปทั้งตัวยังไงล่ะ"
"ถ้าอันดาจะบอกว่าตอนนี้อันดาอยากจะกลืนกินคุณไปทั้งตัวจริงๆ คุณจะว่ายังไงคะ" หญิงสาวพยายามข่มน้ำเสียงที่เริ่มสั่นของตัวเองให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้จะก๋ากั่นแค่ไหนในตอนนี้ แต่พลอยอันดากลับรู้สึกสั่นไปทั้งตัวเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกอายที่ต้องพูดแบบนี้ออกมา แต่เธอก็พยายามข่มมันเอาไว้และท่องเอาไว้ในใจว่า 'ต้องยั่วให้สำเร็จ'
"ไม่เอานะคุณ! ผมไม่เล่นด้วย" เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายอย่างเขาต้องรู้สึกประหม่าแบบนี้ เพราะหากไอศูรย์ได้เห็นใบหน้าของตัวเองในตอนนี้จะต้องตกใจอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้มันแดงก่ำไปทั่วและลามไปจนถึงใบหู ช่างน่าเอ็นดูยิ่งนักในสายตาของหญิงสาว
"ใครบอกว่าอันดาเล่นล่ะคะ อันดาเอาจริงนะ..." พลอยอันดาละมือจากหน้าอกของไอศูรย์ แล้วยกขึ้นมาจับใบหน้าของชายหนุ่มพร้อมกับจ้องมองริมฝีปากได้รูปด้วยสายตาที่หวานหยด

***เรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสนพ.มาแล้วนะคะ เมื่อหมดสัญญาจึงได้นำกลับมารีไรท์เนื้อหาใหม่ เพิ่มเติมคือเป็นฉบับ Uncut ค่ะ***

อย่าลืมโหลดตัวอย่างมาทดลองอ่านกันก่อนนะคะ หากชื่นชอบค่อยกลับมาโหลดค่า

ขอบคุณที่สนับสนุนผลงานของนักเขียนตัวน้อยๆ ค่ะ สุดท้ายอย่าลืมกดให้หัวใจ เพื่อเป็นกำลังใจเขียนเรื่องต่อไปด้วยนะคะ