บันทึกหนึ่งร้อยบทของอาจารย์ชิงเหลียน [เล่มจบ]

"ชิงเหลียน...เจ้าเป็นมังกรไฟ กินของเย็นอย่างไอศกรีมไม่ได้หรอกนะ"

"ถึงพอเข้าปากแล้วจะละลายหมดแต่ข้าก็ยังอยากกินนี่นาอาจารย์ ! ข้าเป็นถึงอาจารย์เวทมนตร์ แถมยังมีอัจฉริยะเวทมนตร์เป็น (อดีต) ศิษย์อีก มีอะไรที่ชิงเหลียนคนนี้จะทำไม่ได้ !!"

"อย่าพาดพิงข้าได้ไหมอาจารย์ชิงเหลียน ช่วยเรื่องไม่เป็นเรื่องของท่านทีไร มีแต่หายนะทั้งขึ้นทั้งล่อง...ถ้าท่านอยากได้ของเย็น ๆ นัก ไม่ไปขอพี่ชายท่านที่เป็นมังกรน้ำแข็งเล่า ?"

"ดี เพื่อน้องสาวข้ายินดีช่วยเสมอ ! ไม่เหมือนอดีตศิษย์ขี้งกของเจ้าหรอก"

"เห็นไหมเขาพร้อมช่วยเจ้า ถึงจะแขนขาดไปข้าง เอาแต่วาดรูปเล่นจนเขียนมนตร์ไม่ได้เรื่องก็ตาม"

"ไปตายซะ อิงฝู"

"...ขอร้องล่ะอดีตศิษย์ ช่วยอดีตอาจารย์ทีเถอะนะ"

********

มังกรไฟทรงพลังที่สุดในหมู่มวลมังกร
ไม่รู้จักร้อน ไม่รู้จักหนาว จะหิมะถล่มทับหรือเทลาวาเหลวใส่ก็ยังทำอันตรายผิวหนังไม่ได้แม้เพียงนิด กระนั้นเจ้าเตาผิงแสนอุ่นในหน้าหนาวกลับมีข้อเสียร้ายแรง นั่นคือไม่อาจกินของเย็นได้ !
ทำอย่างไรได้ ความร้อนสวรรค์ประทานปกป้องมังกรไฟจากความหนาว ก็กีดกันพวกเขาจากของอร่อยหวานเย็น ไม่ว่าจะกินอะไรก็ละลายเสียหมดรสชาติ ไม่ก็ไหม้ติดลิ้น ขมปี๋จนกินไม่ลง

แต่ชิงเหลียนเป็นถึงอาจารย์เวทมนตร์มีชื่อของเมืองหลวง มีอาจารย์เป็นมหาพ่อมดแล้วยังมีศิษย์เป็นอัจฉริยะ แค่ไอศกรีมถ้วยเดียว เวทมนตร์ต้องบันดาลให้นางได้สิ

ถ้ามังกรไฟอยากกิน ไม่มีอะไรหยุดพวกเขาได้หรอก!!

********

"ถ้าอย่างนั้น อาจารย์ชิงเหลียน คุกเข่าขอร้องสิ แล้วข้าจะช่วย"

"...."