จอมโอหังเผด็จรัก

“อีกแล้วเหรอ…มิสเตอร์เบอร์ยาน็อฟสกี้ คุณซัดไอ้ยาเฮงซวยนั่นเข้าไปอีกแล้วเหรอฮะ!” อารดาตะเบ็งเสียงตะคอกลั่น ก่อนจะหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อเจ้าประคุณจะบ้าดีเดือดได้ขนาดนี้ นี่เป็นหนที่สามในรอบอาทิตย์ที่เขาตั้งตัวเป็นหนูทดลอง แล้วก็ต้องวิ่งซกมาบุกสำนักงานทนายความของเธอ แถมแต่ละครั้งก็ไม่ได้มาแบบสุภาพชนเขาทำกัน แต่มาด้วยความโหดและหื่นเต็มพิกัด และครั้งนี้ก็คงไม่ต่างกัน
“อือฮึ…อีกแล้วจ้ะยาหยี ในเมื่อแสนรู้ดีขนาดนี้ก็มาเถอะ มามะ…เมียจ๋ามาให้ผัว ‘ฟาด’ ให้หาย ‘อยาก’ ซะดีๆ” เจ้าของร่างร้อนรุ่มประหนึ่งมีไฟสุมพยักหน้าหล่อระเบิดระเบ้อยอมรับ พลางกระชากร่างอรชรเข้าปะทะแผงอกกว้าง แล้วก้มลงบดขยี้กลีบปากสีระเรื่อด้วยความหื่นหิวราวพายุบุแคม จนเธอแทบหายใจหายคอไม่ทัน จวบจนกระทั่งเขาสัมผัสได้ว่าสาวน้อยจะขาดใจแล้วจริงๆ ถึงได้ยอมถอดถอนเรียวลิ้นร้ายกาจออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
“โสเภณีตามข้างถนนมันไม่มีให้คุณฟาดแล้วหรือไง ถึงต้องคอยมาตามระรานฉันอยู่ได้” หลังจากสูดอากาศเข้าไปหล่อเลี้ยงจนฉ่ำปอด หญิงสาวตะเบ็งเสียงอย่างระอากับไอ้นิสัยหื่นไม่มีใครเกินของเขา
“ฟาดใครก็ไม่สำคัญ แต่ฟาดเมียนี่สิมันอย่าบอกใคร” แทนที่จะกราดเกรี้ยวในวาจาแดกดัน แต่เขากลับยิ้มร่ารับคำด่าราวกับมันเป็นพรอันเลอค่า หนำซ้ำยังมีหน้ามาทำสำบัดสำนวนกวนอารมณ์อย่างน่าหมั่นไส้ พลอยให้หญิงสาวต้องถลึงตาใส่จนแทบถลนหล่นออกมานอกเบ้า
“เชิญคุณมันไปคนเดียวเถอะย่ะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก ไอ้คนเฮงซวย!” หญิงสาวผลักแผ่นอกกำยำแรงๆ แล้วตั้งใจจะยกเท้าขึ้นถีบร่างใหญ่ให้กระเด็น แต่เขาไวกว่าคว้าหมับเข้าที่ท่อนขาเรียวสวยซึ่งง้างขึ้น ยักคิ้วยั่วอารมณ์ แล้วจับมันมาพาดเอวสอบก่อนจะลูบไล้กระตุ้นเร้า
“คุณไม่เอา แต่ผมจะเอา แล้วก็จะเอาเดี๋ยวนี้ด้วย” ขาดคำคนเอาแต่ใจหญิงสาวก็ต้องร้องวี้ดออกมา เมื่อเท้าทั้งสองข้างไม่แตะพื้น เพราะพ่อตัวโตอุ้มมาวางลงบนโซฟา
“ได้โปรดเถอะ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลย” หญิงสาวส่งเสียงสะท้านวิงวอน พลางส่ายหน้าปฏิเสธจนผมยาวสลวยกระจายล้อมกรอบใบหน้าแดงระเรื่อ
“ทนายความที่เคารพ ในห้วงเวลาพิศวาสบาดจิตเช่นนี้ คุณไม่มีสิทธิ์มาอุทธรณ์ฎีกา มีแต่ร้องอืออาได้อย่างเดียว”

เล่มนี้เคยวางอีบุ๊คในนามของสำนักพิมพ์มาเเล้วนะคะ ^^