ซ่อนรักอสุรา

ด้วยความที่ผู้มีพระคุณเอ่ยปากขอร้องไห้ บัวบวร ช่วยเหลือในแผนการวัดใจว่าที่หลานสะใภ้ว่ามีความจริงใจกับหลานชายของท่านจริงหรือเปล่า หรือเพียงแค่หวังสมบัติพัสถานของเขาเพียงเท่านั้น
สิ่งที่เธอต้องทำ นำมาซึ่งความโกรธเกลียดชิงชังจากคุณ เตโช ให้พอกพูนเพิ่มเติมขึ้นไปอีก ทั้งที่เดิมทีเขาก็เกลียดเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จากเหตุการณ์นี้เขาได้กระทำเรื่องที่ไม่ควรทำกับเธอมากมาย และยิ่งนับวันเขาก็ยิ่งร้ายกาจกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

*******************************

"อย่ามาทำเป็นตีหน้าซื่อหน่อยเลย ฉันให้โอกาสเธอตัดสินใจอีกครั้ง จะออกจากบ้านนี้ไปดีๆ หรือต้องให้ฉันไล่เธอด้วยวิธีการของฉัน"

"ตราบใดที่คุณท่านยังต้องการให้บัวอยู่ที่นี่ บัวก็คงจะไปไหนไม่ได้หรอกค่ะคุณเต คุณท่านมีบุญคุณกับบัวมาก บัวแค่ต้องการจะอยู่ตอบแทนบุญคุณของคุณท่านไม่ได้คิดอยากได้อะไรเลยจริงๆ นะคะ"

"ทำเป็นเอาคุณย่ามาอ้าง คิดจะเกาะเป็นกาฝากของที่นี่ไปจนตายเลยสิท่า เธอกับแม่เธอนี่มันเหมือนกันไม่มีผิด คิดจะจับผู้ชายรวยๆ ด้วยการเอาตัวเข้าแลก"

เพียะ!

"อย่ามาดูถูกแม่บัวนะ" บัวบวรตวัดมือตบใบหน้าหล่อเหลาเข้าเต็มแรง ต่อให้เขาจะดูถูกเธอแค่ไหนเธอก็ไม่เคยถือสา แต่เขาจะมาดูถูกแม่เธอแบบนี้ไม่ได้

"แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน จิตใจอันมืดบอดของคุณก็ไม่เคยมองเห็นความจริงสักที แม่ของบัวกับคุณชายรักกันจริงๆ แม่ไม่ได้เอาตัวเข้าแลกแบบที่คุณคิด"

"เธอกล้าตบหน้าฉันเหรอบัว"

"ก็คุณว่าแม่บัวก่อน!"

หญิงสาวผลักเขาสุดแรงก่อนจะรีบหมุนตัววิ่งหนี แต่เธอก้าวเท้าไปได้ไม่ถึงสามก้าวด้วยซ้ำ ร่างบางก็ถูกกระชากกลับเข้าไปในวงแขนของเขา คราวนี้คุณเตโชกอดรัดร่างเธอเอาไว้แน่น ซ้ำยังจงใจเบียดเสียดร่างกายเข้าหาจนไม่เหลือช่องว่าง

"ถ้าเธอเลือกที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปฉันก็จะให้เธอได้เอาตัวเข้าแลกแบบแม่ของเธอ"

"คุณเต! อย่านะคะ" ดวงตากลมเบิกกว้างกับสิ่งที่เขาพูดและกำลังจะทำกับเธอ ร่างบางดิ้นรนทุบตีชายหนุ่มเท่าที่จะทำได้แต่สุดท้ายก็ไม่สะเทือนเขา

"ช่วย...อุ๊บ" ริมฝีปากอุ่นโฉบลงปิดปากนุ่มทันทีไม่ให้เธอได้มีโอกาสร้องขอความช่วยเหลือใดๆ

เตโชดูดดึงขบเม้นกลีบปากบางทั้งบนล่างสลับไปมา บดเบียดซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างรุนแรง โทษฐานที่เธอกล้าตบหน้าเขา เรียวลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปในโพรงปากนุ่ม สัมผัสคลอเคลียลิ้นเล็กอย่างย่ามใจ ก่อนจะรับรู้ได้ถึงความเจ็บแปลบเมื่อบัวบวรกัดลิ้นเขา

"นี่เธอเป็นประเภทชอบใช้ความรุนแรงเหรอ ได้.. เดี๋ยวฉันจัดให้" คนอย่างเตโชแรงมาเขาก็แรงไป ริมฝีปากร้อนขบเม้มดูดดุนริมฝีปากบางอย่างรุนแรงป่าเถื่อนจนปากจิ้มลิ้มบวมเจ่อเห่อช้ำ รสฝาดเฝื่อนเจออยู่ในรสจูบอยู่ร่ำไปไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

บัวบวรสะบัดใบหน้าหนีสุดแรงพลางหอบหอบหายใจทั้งน้ำตาเครือ
"บัวเจ็บนะคุณเตโช"

"เธอกัดฉันก่อนเองนะบัว ขอเตือนด้วยความหวังดีว่าอย่าคิดจะเล่นเจ็บๆ กับฉัน เพราะคนที่ต้องเจ็บกว่ามันจะกลายเป็นเธอ"