แวมไพร์หลงยุคเล่มสาม+เล่มสี่(จบ)

Full Moon เป็นนวนิยายแนวแฟนตาซีเล่มที่สามของนวนิยายเรื่องแวมไพร์หลงยุค และแนวของนิยายภาคสามนี้ยังเป็นเรื่องราวความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์เหมือนเดิม นิยายยังคงความตลก แต่ว่าภาคสามจะผสมความดราม่าค่อนข้างเข้มข้น เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างลุงแวมไพร์กับหลานมนุษย์ และในเล่มนี้ยังรวมเล่มที่สี่เข้ามาด้วยคือตอน Blue Moon ซึ่งจะเป็นเรื่องราวความรักของลุงกับหลานเหมือนเดิม แต่จะต่างสถาณการณ์ ต่างภพต่างชาติกัน
อีบุ๊คเล่มนี้เป็นเล่มสุดท้ายของนวนิยายชุดแวมไพร์หลงยุค และเรื่องราวความรักของลุกกับหลานจะจบลงอย่างไร อย่าลืมเข้าไปอ่านให้กำลังใจคุณแวมไพร์หลงยุคกันเยอะ ๆ นะจ๊ะ...
*****
"พี่นันตะครับ? นทีมีของจะมอบให้พี่ครับ"
"หืม...ของอะไรเหรอครับ? ทำไมฟังดูมีความลับจังเลยล่ะ? หืม? "
"ของสิ่งนี้ที่นทีกำลังจะมอบให้กับพี่นันตะ พี่นันตะอาจจะไม่ชอบก็ได้นะครับ แต่ว่านทีก็อยากมอบมันให้แก่พี่นันตะครับ"
"หึ...เด็กโง่เอ้ย เจ้าไม่รู้อะไร เจ้ารู้ไหมว่าพี่รักเจ้ามากแค่ไหนน่ะ อะไรก็ตามที่เจ้ามอบให้กับพี่ พี่ก็จะรับไว้หมดนั่นแหละครับ และพี่ก็จะรับมันไว้ด้วยความเต็มใจครับ "
"ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าพี่นันตะยินดีและพร้อมที่จะรับมันแล้วใช่ไหมครับ? "
"ครับ...พี่ยินดีครับ แล้วไหนล่ะของที่นทีจะมอบให้พี่น่ะ? เอามาให้พี่สิครับ? "
"อืม...ถ้าอย่างนั้น...พี่นันตะต้องหลับตาก่อนสิครับ? "
"หืม? ต้องหลับตาด้วยเหรอครับ? หึ...ตื่นเต้นจังเลยนะครับ"
"ครับ...พี่นันตะต้องหลับตาก่อนครับมันถึงจะเซอร์ไพรส์น่ะครับ"
"ครับ...อ๊ะ...หลับแล้วครับ เอาออกมาให้พี่เร็วสิครับ พี่ใจร้อนนะครับ"
"พี่นันตะพร้อมนะครับ? "
"อืม... ครับ พี่พร้อมแล้วล่ะครับ"
ฉึก!!! อึก!!!
เมื่อนันตะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง มันก็สายไปเสียแล้ว นันตะจึงทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มน้อย ๆ ให้กับนที แล้วนันตะก็ถามนทีอย่างแผ่วเบาว่า
"นที? นี่คงคือสิ่งที่นทีต้องการจะมอบให้พี่สินะครับ? หึ...แต่ไม่เป็นไรหรอกนะครับ เพราะพี่ยินดีรับเสมอหากมันคือความต้องการของนที"
*****
"นันตะครับ? ทำไมคุณไม่ยอมมองหน้าของผมเลยครับ? "
"เพราะผะ...ผมกลัวคะ...ครับ"
"กลัวผมเหรอครับ? "
"ครับ"
"ทำไมถึงกลัวผมล่ะ? ผมต่างจากคนทั่วไปยังไงเหรอครับ? ทำไมคุณถึงได้กลัวผมจนไม่อยากจะมองหน้าของผมเลยครับ? "
"ผมไม่รู้ครับ ผมรู้แค่ว่าคุณน่ากลัวสำหรับผมครับ คุณนทีได้โปรดปล่อยผมเถอะครับ ผมกลัว"
"ไม่ปล่อยครับ! ผมจะไม่ปล่อยคุณไปไหนอีกแล้ว! จนกว่าคุณจะยอมมองสบตาของผม"
"ไม่ครับ"
"นันตะ? หันมามองตาผมสิ? "
"ไม่ครับ"
"ผมบอกให้คุณมองตาผมไง? "
"ไม่... ไม่ อย่าบังคับผม... ผมกลัว"
"มองตาผม? "
*****