สิ้นลายพ่ายรัก

“ยินดีด้วย ในที่สุดเราก็กลายมาเป็นครอบครัวเดียวกัน”
“ฉันอยากเป็นที่ไหนล่ะ”
“แต่ตอนนี้คุณเป็นเมียผมอย่างถูกต้องตามกฎหมายทุกอย่าง ทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย” อย่างหลังเป็นมานานละ และเริ่มจะลืมเลือนไป สงสัยคืนนี้ต้องทบทวนความจำสักหน่อย
เขาบอกเธอเสียงราบเรียบแต่ไม่ใช่ทั้งหมดของประโยค เพราะส่วนหลังเขาเก็บไว้ในใจ ขืนพูดไปรับรองว่าเจ้าสาวคนสวยคงคว้ามีดมาปาดคอเขาแน่
“ไปเถอะ เข้าไปทักทายแขกด้านในกัน อีกสองชั่วโมงจะถึงเวลาส่งตัวเข้าหอ เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีล่ะ”
“ทำไมฉันต้องเตรียม เพราะฉันจะไม่เข้าหอกับคุณ” พูดจบก็สะบัดหน้าเดินเข้าไปในงาน ปล่อยให้เวหายืนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่เพียงลำพัง
ชายหนุ่มหมายมาดอยู่ในใจว่าวันนี้เขาต้องได้ทบทวนความหลังกับภรรยา สวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนั้น ให้นั่งมองอย่างเดียวใครจะทำ แถมวันนี้ยังเป็นวันพิเศษ บรรดาผู้ใหญ่จึงอาสารับเลี้ยงหลานให้เป็นอย่างดี โอกาสงามแบบนี้ ปล่อยให้รอดก็โง่เต็มทีแล้ว...พริมพิตา!