ดุจดวงใจมาร

คำโปรย



"ฉันไล่เธอออก แล้วไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก จะไปตายที่ไหนก็ไป" ภูบดินทร์ตวาดเสียงเหี้ยมใส่หญิงสาวอย่างแรงก่อนจะเหวี่ยงซองเอกสารสีน้ำตาลไปกระทบใบหน้างาม

"พี่ดินคะ เพียงไม่ได้ทำนะคะ เพียงไม่รู้" หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตามองคนที่เธอมอบทั้งกายและใจให้เขาไปจนหมดแล้ว

"ถ้าเธอไม่ได้ทำแล้วใครจะทำ ในเมื่องานที่เธอเป็นคนรับผิดชอบ" ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่ลดละ

"อ๋อ แล้วอีกอย่างอย่ามาเรียกฉันว่าพี่ ฉันไม่อนุญาต"

"ค่ะ แต่เพียงยืนยันคำเดินว่าเพียงไม่ได้ทำ" หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าสึกบอกอีกครั้งก่อนที่จะเดินเข้าไปเกาะแขนแกร่งเบาๆ

แต่ทว่าแขนแกร่งอันอบอุ่นกลับสะบัดออกอย่างไร้เยื่อใย จนทำให้หญิงสาวเซซทรุดลงกลางห้องมือบางยกขึ้นมากุมที่หน้าท้องแบนราบตามสัญชาติญาณ

"ออกไปจากห้องของฉัน ถ้าฉันกลับมาแล้วเจอเธออีกเธอโดนดีแน่" เสียงเข้มพูดจบก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยไม่เหลียวหลังหันมามองคนที่ล้มลงอยู่กลางห้องแม้แต่น้อย