กลรักสลักใจ

‘มีคณา’ เกลียดผู้ชายเจ้าชู้ และเจ้านายใจโฉดของเธอก็มีคุณสมบัติเป็นผู้ชายต้องห้าม ซึ่งตลอดระยะเวลากว่าครึ่งปีที่ทำงานด้วยกันมา ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับเลขาฯ อย่างเธอ หลังจากผ่านการทดสอบศักยภาพการเป็นเลขาฯ ด้วยการ ‘กำจัด’ ผู้หญิงของเขาแล้ว การทำงานด้วยกันก็นับว่าราบรื่นดี
ทว่าในคืนวันงานเลี้ยงคืนหนึ่งที่เธอเมาแล้วบังอาจไปจูบเจ้านายเพื่อเย้ยแฟนเก่า นับจากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป...

“คุณตกลงคบกับผมแล้วนะมีน คิดจะไม่รับผิดชอบในสิ่งที่คุณทำเอาไว้กับผมหรือไง”
“บอสจะมาถือสาอะไรกับคนเมาเล่า!” มีคณาว่ากลับอย่างลืมตัว “แล้วถ้าบอสคิดจะล้อเล่นเพื่อเอาคืนล่ะก็ บอกเลยนะคะว่าดิฉันไม่ตลกด้วย”
นี่เขาเป็นบ้าอะไรเนี่ย ถึงได้มาปั่นหัวเธอเล่นแบบนี้ ชักจะเริ่มโมโหแล้วนะเฟ้ย!
“แล้วใครบอกว่าผมล้อเล่น คุณนี่ยังไง เอะอะก็หาว่าผมเมาบ้างละ อกหักจนเพี้ยนบ้างละ ต้องให้ย้ำกี่ครั้งกี่หนกัน คุณถึงจะเข้าใจว่าคืนนั้นผมไม่ได้เมา แล้วผมก็ไม่ได้อกหัก และผมก็ไม่ได้คิดที่จะ ‘เอาคืน’ แต่ผมคิดจะ ‘เอาจริง’”
เขาว่าพลางยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ แถมนัยน์ตายังเป็นประกายลึกล้ำยากจะคาดเดาความหมายอีกด้วย แล้วที่แย่ไปกว่านั้นก็คือหัวใจเธอนี่แหละ ที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เต้นแรงราวกับรู้สึกหวั่นไหวไปกับรอยยิ้มและดวงตาของเขายามที่มองมา
รอยยิ้มและดวงตาที่ทำให้เธออดคิดไม่ได้ ว่าเธอกำลังถูกเขาอ่อยอยู่...