วิวาห์พลิกล็อก

พิมพ์เพชรส่ายหน้านอนร้องไห้แต่ไร้เสียงสะอื้นอยู่ตรงที่เดิมไม่ยอมขยับไปไหน ถึงจะมึนเพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปค่อนข้างมาก แต่ก็ยังพอจะจดจำสิ่งที่ได้ยินได้ฟังวันนี้ได้ไม่ลืมเลือน ภาพที่คนทั้งสองกอดจูบกันนั้นทำให้พิมพ์เพชรปวดหนึบไปทั้งใจ หวั่นไหวไปกับสิ่งที่เห็นจนต้องซมซานมาหานีลเพื่อระบายความเครียด ใช้น้ำเมาที่เคยคิดว่าจะไม่ดื่มมันอีกหลังดื่มแล้วทำตัวบ้าบอไปคราวที่ขอบ็อกเซอร์ของปีลันมาเก็บไว้
‘ใช่สินะบ็อกเซอร์ตัวนั้น เธอจะเอามันไปทิ้ง!’ คิดได้ยังนั้นก็ยันตัวพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่ดูเหมือนบ้านที่เธออยู่จะหมุนติ้วจนเวียนหัวไปหมด จึงจำต้องเอนตัวลงนอนอีกรอบแล้วพยายามดันตัวเองขึ้นใหม่
“หนูจะเอาบ็อกเซอร์คุณปีไปเผาทิ้ง เผาให้หมดเลย ไม่เอาไว้สักอย่างเล้ยยย” ตั้งใจจะบอกด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ทว่ากลับยานคางอย่างน่าขำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป
“อย่างนั้นเหรอ” เสียงนุ่มทุ้มน่าฟังที่ถามขึ้น เรียกสายตาสองคู่ให้หันมามองพร้อมเพรียงกัน
“คุณ...เข้ามาได้ยังไงครับหรือผมลืมล็อกประตูบ้าน?” นีลถาม
“ล็อกครับ แต่ผมปีนรั้วเข้ามา”

**นึกถึงภาพคุณปีที่สุภาพ นิ่ง ๆ ถลกแขนเสื้อปีนรั้วบ้านคนอื่นเถอะค่ะคุณขาาา ปล.ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ รัก.
จินห์จุฑา/กนกนุช