เพลิงร้าย แวมไพร์ร้อน

“ก้าวพ้นธรณีประตูเธอจะต้องเป็นของฉัน” สายตาเขาเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมัน “อยากจะหนีมั้ย?” เขาถาม ทั้งที่ตัวเองก็รู้คำตอบ
ญาดาร้องบอกอยู่ในใจ ถึงอยากหนีให้ตายก็ไม่เคยรอดเงื้อมมือของเขาได้ซักที
ร่างของเธอลอยหวือขึ้นจากพื้นและมึนงงเมื่อภาพทุกอย่างผ่านตาไปอย่างรวดเร็ว สัมผัสนุ่มยวบแตะกับแผ่นหลัง นั่นทำให้เธอแลเห็นว่าตอนนี้ตัวเองนอนราบอยู่บนที่นอนสีดำสนิทและปลายเตียงมีร่างยักษ์ของเจ้าของห้องมองมาด้วยนัยน์ตาสีครามครัน
เธอนึกอยากจะดิ้นรนหนีหลบลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดเท้าเธอระเรื่อยมาจนถึงปลายจมูก เสียงเขากระซิบชื่อเธออยู่หลายครั้ง แต่ช่างเบาเกินกว่าจะได้ยินเมื่อมีเสียงหัวใจของเธอดังกลบ
“มันอาจหนักซักหน่อยสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ” เขาไล้ปลายจมูกกับต้นแขนขาวนวลเนียนละเอียดของเธอ และจูบแผ่วเบาไปตามช่วงแขนกระทั่งถึงอุ้งมือเล็ก “อดทนหน่อยนะ”
“ฉัน...” เธอสั่นราวกับลูกนก แต่ช่างน่ารักน่าทะนุถนอมเสียจนเขาทนแทบไม่ไหว “ฉันไม่อยากทำแบบนี้เลย ได้โปรดอย่าทำร้ายฉันเลยนะคะ”
“ต้องเป็นเธอเท่านั้น ญาดา เธอจะต้องเป็นของฉัน”