ฤทธิ์รักปรปักษ์

เพราะบาดแผลในใจที่มีฤทธิ์ของความอิจฉาริษยาคอยควบคุมทำให้ชีวิตของมินรณีถูกพรากออกจากบิดา เผ่าพันธุ์ และคนรัก อย่างไม่มีวันกลับ
การสูญเสียนางผู้อันเป็นที่รักไปทำให้อังคาเจ็บปวดจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่เมื่อวันหนึ่งเขาถูกกำหนดให้ไปจัดการสตรีมนุษย์ผู้หนึ่งที่เป็นปรปักษ์กับเผ่าพันธุ์เสือ การต่อสู้เพื่อเป็นไปตามคำทำนายจึงเริ่มขึ้น
นาง...ผู้มาพร้อมกับเบื้องหลังอันเป็นปริศนาและดวงชะตาที่เหนือกว่านักล่าอย่างเสือ
เขา...ผู้มีหน้าที่ปกป้องเผ่าพันธุ์จากเภทภัยอันตรายทั้งปวง
การเผชิญหน้ากันจึงเริ่มขึ้น!
การปรากฏตัวของราณีนำมาซึ่งการรื้อฟื้นโศกนาฏกรรมของมินรณีโดยที่ฆาตกร คือผู้อยู่ใกล้เพียงหายใจรดต้นคอเท่านั้น!
....................................
ราณีกลายร่างตรงหน้าท่านปุรา ร่างกายของนางแดงจัดไปถ้วนทั่วจากฤทธิ์อาคมที่แผดเผาเสมือนตกอยู่ในกองเพลิงบรรลัยกัลป์
"อาคมมหาอัคคี มนต์นี้ข้าลืมสอนเจ้า เป็นอย่างไรบ้างกับการลิ้มรสอนุภาพของมัน!"
ท่านปุราถามเสียงเยือกเย็น สายตาคู่นั้นจับจ้องไปยังนางอย่างผู้ชนะ
"อาคมมหาอัคคี เป็นอาคมที่มีอนุภาพแก่กล้า แต่เสียดายที่ไปตกอยู่ในมือของผู้มีจิตใจหยาบกระด้างเช่นท่าน!!"
"หึ! เอาเถิดศิษย์รัก เจ้าจะต่อว่าต่อขานข้าเช่นไร เจ้าก็คือศิษย์ เจ้าเรียนศาสตร์ใดมักจบในศาสตร์เดียว แต่ข้าแปลกใจ เหตุใดศาสตร์แห่งความตาย เจ้าจึงอยากเรียนมันเป็นครั้งที่สอง!"
เสียงเหี้ยมตวาดถามพร้อมด้ามไม้เท้าที่ฟาดไปยังใบหน้าของราณีอย่างแรง
เพี๊ยะ!
หญิงสาวสะบัดหน้ากลับมาพร้อมเลือดที่หลั่งรินออกจากศีรษะ ภาพเมื่อยี่สิบปีก่อนกับเวลานี้หาได้ต่างกันเลย น้ำตาแห่งความเสียใจอาบหลั่งรินปะปนกับเลือดสีแดงฉาด สิงหามองอยู่นานแล้ว อดไม่ได้ที่จะมาร่วมด้วย
"ข้ามีข้อสงสัยจะถามท่านมินรณี ว่าท่านไปแอบรักกับอังคาตั้งแต่เมื่อใด หึ ที่แท้ได้เป็นจ้าวก็เพราะแผนสูงคว้าบุตรีท่านฤทธิ์พยัคฆ์มาทำเมีย ทำไมไม่บอกข้าเล่าว่าวิธีนี้มันคือวิธีไต่เต้าดีๆ ข้าจะได้ฉุดท่านเสียตั้งแต่แรก วันนี้ ผู้ที่จะเป็นใหญ่อาจเป็นข้าก็ได้!"
"หยาบคาย อังคาไม่เคยคิดสกปรกเช่นเจ้า!"
ราณีตวาดกลัวอย่างโกรธจัดที่โดนดูถูก
"สกปรกเรอะ ห่ะ! ท่านว่าข้าสกปรกเรอะ ดี! ข้าจะเหยียบหัวใจไอ้อังคาให้ดู หากข้าย่ำยีท่าน ดูซิมันจะรักท่านอีกไหม!"
สิงหาพุ่งไปกระชากฉุดร่างราณีให้ยืนขึ้นพลางจ้องหน้าเอาเรื่อง
"ปล่อยข้า เสือชั้นต่ำ!!"
สิงหาโกรธที่โดนด่า ใบหน้าคมซุกไซ้ซอกคอขาวทันทีเพื่อเป็นการสั่งสอน ราณีพยายามดันออกด้วยความรังเกียจ
"สิงหา!!!!"
อังคาพุ่งเข้ามากระชากสิงหาก่อนจะขยุ้มคอเหวี่ยงออกไปอย่างแรงก่อนจะถลาเข้าไปรับร่างราณีมากอดไว้
"ท่าน"
ราณีตกใจเมื่อสังเกตเห็นร่างกายของอังคาบอบช้ำดั่งไฟแผดเผายิ่งกว่าตน
"รนหาที่ตายแท้ๆ ข้าขอยกย่องในความรักของเจ้า!"
ท่านปุราปรบมือประชดพลางมองเสือหนุ่มอย่างชิงชัง
"เสียแรงที่ข้าและเหล่าเสือต่างเคารพกราบไหว้ ท่านมันหาได้ต่างกับสัตว์เดรัจฉานต่ำๆ!!"
"ปากดี อวดดี งั้นเจ้าก็ไปอวดดีต่อในนรกเถิด ที่ผ่านมาข้าพิสูจน์แล้วว่าทำดีไม่ได้ดี หากได้ชื่อว่าเป็นเดรัจฉานต่ำๆเพื่อแลกกับความสะใจในความฉิบหายของพวกเจ้า ข้าก็ยอม!!!"