เทวาเทพบุตรอสูร

“พี่เข้ม...จะทำอะไรคะ?”
รับอรุณร้องถามเขาออกไปด้วยเสียงไม่มั่นคงนัก อกใจหวั่นไหวอย่างยากจะอธิบาย อีกทั้งความหวาดหวั่นก็เริ่มก่อตัวขึ้นพร้อมๆ กับน้ำหนักบนตัวของชายหนุ่มที่กดทับลงมาก่อนจะตราตรึงร่างทั้งร่างของเธอเอาไว้ด้วยกายแกร่งของเขาทุกส่วนสัด
“จะยอมพูดดีๆ หรือว่าจะพูดด้วยน้ำตา” เทวาทำเสียงข่มขู่พร้อมกับส่งดวงตาวาวโรจน์เป็นการกระตุ้น
“พี่เข้มจะตีรุ่งหรือคะ” รับอรุณย้อนถามตาโต ดวงหน้างดงามนั้นซีดเผือดอย่างรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ
เทวากระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ที่ทราบดีว่าตนนั้นถือไพ่เหนือกว่า เขาไม่ตอบเธอหากแต่ยกฝ่ามือขึ้นสูงจนรับอรุณคิดว่าตนคงโดนฟาดหนักๆ ลงที่ใดสักแห่งบนร่างกายด้วยฝ่ามือใหญ่นั้นเป็นแน่ หญิงสาวหลับตาแน่นด้วยความกลัวระคนตื่นตระหนก ร่างทั้งร่างเกิดอาการเกร็งขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเพื่อรอรับกับแรงกระแทกที่คาดว่าจะต้องมี แต่แล้วรับอรุณก็ต้องสะดุ้งวาบ เมื่อสิ่งที่เธอคาดการณ์เอาไว้นั้นกลับผิดถนัด
รับอรุณได้รับเพียงปลายจมูกโด่งคมสันที่จรดลงข้างแก้มเนียนลออเท่านั้น หญิงสาวลืมตาขึ้นทันควันแล้วก็ต้องแก้มแดงซ่าน ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อพบว่าเทวานั้นอยู่ใกล้เพียงนิดเดียวจนเธอมองใบหน้าของเขาไม่ชัด ลมหายใจอุ่นร้อนที่รินรดอยู่ข้างแก้มนั้นก็สร้างความรู้สึกหวามไหวที่ใจอย่างประหลาดจนขนลุกซู่ไปทั้งกาย
สำหรับเทวานั่นเป็นเพียงการเริ่มต้น ปลายจมูกโด่งรั้นของชายหนุ่มยังคงเคลื่อนไหวต่อมาซุกซบอยู่ที่ลำคอระหงกรุ่นกลิ่นกายสาวที่หอมละมุนอย่างน่าพิศวง เพราะเทวาไม่เคยได้กลิ่นของผู้หญิงคนไหนหอมหวานชื่นใจเช่นนี้มาก่อนเลย
“แค่ตีมันยังน้อยไป ฉันมีวิธีที่ดีกว่านั้น”
สิ้นคำพูดงึมงำของชายหนุ่ม รับอรุณก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อรับรู้ถึงริมฝีปากร้อนชื้นที่แนบลงยังผิวเนื้ออ่อนนุ่มบริเวณลำคอ
“อุ้ย!” หญิงสาวร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อเธอถูกเขาขบเม้มจนรู้สึกแสบนิดๆ ปนจั๊กจี้
“จะพูดได้หรือยัง” เทวาผงกศีรษะขึ้นถาม เมื่อชื่นชมผลงานของตัวเองก็เหยียดยิ้มอย่างพอใจ เพราะรอยแดงก่ำนั้นโชว์หราอยู่ตรงบริเวณที่เขาเพิ่งละริมฝีปากมา
“พี่เข้มทำอะไรรุ่ง” รับอรุณพยายามจะยกฝ่ามือขึ้นแตะที่ลำคอ แต่ก็ถูกเขายึดเอาไว้มั่น
“ก็ทำให้เธอยอมเปิดปากสักทีไงล่ะ เพราะถ้ายังไม่ยอมพูด เธอก็จะโดนแบบเมื่อกี้อีก”
รับอรุณถึงกับสะดุ้งวาบกับคำกล่าวเชิงข่มขู่นั้น เพราะเพียงแค่ครั้งเดียวที่ถูกกระทำเช่นเมื่อครู่เธอก็คิดว่าตนนั้นแทบแย่ เพราะนอกจากมันจะแสบนิดๆ ปนจั๊กจี้แล้วยังสร้างความรู้สึกอื่นให้เธออีกด้วย ซึ่งสามารถเรียกเลือดในกายให้ร้อนฉ่าได้ทีเดียว
“พี่เข้มตีรุ่งเถอะ แบบนี้รุ่ง...” รับอรุณไม่กล้าพูดต่อ ได้แต่ส่ายหน้าเร็วๆ ด้วยความอัดอั้นจนเส้นผมที่ถูกกิ๊บอันใหญ่หนีบเอาไว้กลางศีรษะนั้นหลุดร่วงกระจายเต็มกรอบหน้า