ยากแค่ไหนให้รักอีกครั้ง

เจอกันครั้งแรก คริสอ่อนหวาน น่ารัก เอาอกเอาใจ ทำเอามนพัทธ์หวั่นไหวเสียจนตกหลุมรักเขาโครมใหญ่
แต่เจอกันอีกครั้ง ทำไมเขาเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือแทบไม่มีเค้าเดิมแบบนี้นะ เฮ้อ...แล้วเธอจะทำให้เขาตกหลุมรักเธอได้เหรอเนี่ย ยายหม่อนเอ้ย!
+++++++++++++++++++++++++++++
ไม่นานหลังจากนั้นคริสก็เดินออกมาจากห้อง เขาหยุดตรงหน้าโต๊ะเธอแล้วสั่งงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เช้านี้ช่วยมารายงานสรุปให้ผมฟังทีว่าผมต้องทำอะไรบ้าง คุณ...” ชายหนุ่มพูดอย่างมีพิธีรีตอง
“มนพัทธ์ค่ะ”
เขาทำหน้านิ่ง ไม่แม้แต่พยายามจะออกเสียงชื่อเธอ
“มีชื่อที่เรียกง่ายกว่านี้ไหม กว่าผมจะเรียกชื่อคุณเสร็จคงไม่ต้องทำงานทำการกันพอดี”
มนพัทธ์สบตาสีฟ้าแสนเย็นชาก่อนจะตอบเสียงเบา “หม่อนค่ะ”
“โอเคครับหม่อน” เขาเรียกชื่อเธอได้อย่างถูกต้องจนเธออดทึ่งไม่ได้
คริสไม่เห็นบอกเลยว่าเขาเรียกชื่อเธอได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน
หญิงสาวประทับใจจนอดที่จะเอ่ยปากชมไม่ได้
“คุณออกเสียงเก่งจังเลยค่ะ”
ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาที่เธออ่านไม่ออก “ผมเป็นผู้บริหาร ไม่ใช่นักภาษาศาสตร์ การออกเสียงชื่อคุณได้ไม่เห็นเป็นเรื่องน่าดีใจอะไร อ้อ!แล้วรบกวนชงกาแฟเข้ามาให้ผมด้วยนะครับ” เขาพูดอย่างมีพิธีรีตอง จากนั้นก็เดินเข้าห้องไป
มนพัทธ์มองตามหลังชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่ชา เธอก้าวเท้าซึ่งสั่นน้อยๆ ออกจากห้อง มุ่งตรงไปยังห้องน้ำที่ไร้ผู้คน ก่อนจะกรี๊ดแบบไม่มีเสียง
“คุณบอกว่าคุณใจร้าย เอาใจยาก แต่ทำไมไม่บอกฉันนะว่าเย็นชา หยิ่งยโสด้วย คนบ้า!”


*ดราม่าล้วนๆ พระเอกใจร้ายมาก แต่จบแฮปปี้เอนดิ้งตามสไตล์มาโนบุ๊คส์ค่ะ
**นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ปริ๊นเซส ในเครือสถาพรบุ๊คส์ เมื่อปี 2558 หากผู้อ่านเคยซื้อแล้ว ไม่ต้องซื้ออีกครั้งนะคะ