สาปคฤหาสน์

เจ้าผาเวียงเป็นทั้งความรักและความหวังหนึ่งเดียว เมื่อพลาดจากรัก หมดสิ้นความหวัง..นางเลือกความตาย อ้ายคำยกกริชสูงขึ้น สูงขึ้น...แล้วนางก็แทงกริชเข้าที่ทรวงอก หน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดสาหัส วิญญาณออกจากร่างพร้อมคำพูดที่ดังก้อง“ข้าขอให้ความตายของข้า สาปแช่งพวกแก!”คำสาปจากโลหิตและความตายตามติดคฤหาสน์ ‘เวียงราช’ มาหลายชาติภพ‘นาวิน ณ เวียงราช’ ประมุขหนุ่มหวังจะยุติคำสาปให้สิ้นสุดเพียงชาตินี้เขาจะไม่รักใคร ไม่สืบทอดมรดกแห่งคำสาปไปถึงลูกหลานรุ่นต่อไป มันจะยุติลงที่ความตายของเขาหาก ‘นิลวดี’ มีหัวใจที่เด็ดเดี่ยว มีความรักที่ซื่อ..ตรง...มั่นคงและมากพอที่จะทำให้เธอทำทุกอย่างเพื่อช่วยเขานาวินซ่อนหัวใจรักเพราะรู้ตัวดีว่า ‘ไม่อาจ’ และ ‘ไม่ควร’ ที่จะรักนิลวดีรู้ดีว่าเธอรักคนที่ไม่มีหัวใจ มีเมื่อได้รักแล้ว..เธอจะไม่ยอมแพ้