รักสุดกวน ป่วนหัวใจยัยคาสโนวี่

"เธอเลิกกับเขาสิ พี่รักเขา"
............
"ทำไม..."
สีหน้าชายหนุ่มตกตะลึงเมื่อเห็นว่าเฟิร์สอยู่ด้วย
"แคสรู้หมดแล้ว... พี่โยเลือกมาเถอะค่ะ จะคบแคสหรือเฟิร์ส"
"บอกน้องไปสิโย ว่าเรารักกัน และโยเลือกเฟิร์ส"
หญิงสาวที่เธอนับถือเป็นพี่ในยามนี้กลับพูดจาทำร้ายใจ และเธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่นับถือผู้หญิงคนนี้อีกตั้งแต่วินาทีนี้
"แคสเคารพการตัดสินใจของพี่โยเสมอ บอกมาเถอะค่ะ แคสรักพี่มาก แต่เรื่องแบบนี้...ยอมไม่ได้จริงๆ"
"หุบปากซะยัยแว่น โยจ๋า...บอกไปเลยว่าเลือกเฟิร์ส"
หญิงสาวหันมาดุสาวน้อยก่อนจะหันไปอ้อนผู้ชายที่กำลังอ้ำอึ้งเพราะตัดสินใจลำบาก
"แคสเป็นคนดี พี่ขอโทษ...พี่มันเลวเอง เราเลิกกันเถอะครับ พี่ขอโทษจริงๆ แคสคงไม่ให้อภัยพี่ แต่พี่อยากบอกว่าขอบคุณนะสำหรับที่ผ่านมา"
"ขอบคุณนะคะที่ปลดปล่อยแคส โชคดีค่ะ ^-^"


3 ปีต่อมา
.......................
"ถ้ารู้ตัวว่าป่วยบ่อยแล้วมาเรียนวิศวะทำไม อย่างนี้จะทำไรได้บ้างเนี่ย?"
"ก็เผื่อเปิดอู่แล้วก็จ้างคนเป็นช่างแทนไง ^__^"
ตอบอย่างภาคภูมิใจในความคิด... แต่จริงๆขี้เกียจมากกว่า
"บ้าชิบ... ตินหมายถึง ถ้าป่วยหนัก เป็นอะไรขึ้นมามันจะไม่คุ้มเสี่ยงน่ะ เข้าใจมั๊ย?"
"นายเป็นห่วงฉันเหรอ.. ? ไม่เป็นไรหรอก"
บ้าจริง...นานแล้วนะที่ไม่รู้สึกแบบนี้ หัวใจเต้นแรง หน้าร้อนระอุโดยไม่รู้สาเหตุ
"ตินเป็นแฟนแคสได้มั๊ย...? ตินอยากดูแลแคส"
ห๊ะ!? เมื่อกี๊ฉันหูฝาดหรือเปล่า หนุ่มหล่อร่วมคณะขอเป็นแฟน ไหน...แคะขี้หูฟังใหม่ซิ
"นายว่าไงนะ?"
"แคสเป็นแฟนกับตินเถอะนะ"
"ถึงแม้ใครๆ จะเรียกฉันว่ายัยแว่นหนาสุดเฉิ่มน่ะเหรอ?"
"ใช่...เป็นแฟนกันเถอะ"
ในเมื่อเขายังยืนยันคำเดิม ฉันก็...
"ตกลง เราเป็นแฟนกัน"
ช่วยทำให้ฉันลืมอดีตได้สักทีเถอะนะ ฉันอยากมีความสุขเหมือนคนอื่น