ร่านสวาทปรารถนา

“ผมเคยบอกแล้วนี่ถ้ารังเกียจผม ไม่อยากเป็นเมียผมก็บอกยกเลิกงานแต่งงานซะ แต่คุณเลือกที่จะไม่ทำ”
คำพูดของเขาทำให้มือเล็กที่ดันหน้าอกแกร่งของคนที่ทำท่าเหมือนจะรุกล้ำเข้าไปในความสาวของเธอทุกขณะนั้นดันอกเขาให้ห่างตัวมากกว่าเก่า แม้จะแทบไม่ขยับเขยื้อนใดๆ เลย
“ถ้ายกเลิกโดยฝ่ายฉัน บ้านฉันก็เสียค่าปรับอ่วมน่ะสิ”
“อ้อ ตกลงว่าอยากแต่งอยู่ แต่งกับน้อง แต่เป็นเมียพี่ จะเอาแบบนี้เหรอ”
“มันไม่ใช่ความผิดของฉัน คุณต่างหากที่จะต้องเลิกยุ่งกับฉันเพราะฉันไม่มีวันยกเลิกงานแต่งงานก่อนแน่นอน”
“ยังไงก็จะดึงดันแต่งกับไอ้ไวท์ ทั้งที่ผมบอกแล้วว่าแต่งไม่ได้”
“คุณก็รู้ว่าฉันไม่ได้ตัดสินใจเอง” เธอพยายามจะบอกให้เขาเข้าใจว่าเธอไม่สามารถกำหนดได้ว่าจะแต่งหรือไม่แต่งเมื่อใบสั่งจากเบื้องบนบอกว่าต้องแต่ง
“ผมให้โอกาสคุณตัดสินใจแล้วนะ อย่าหาว่าผมไม่ถามก็แล้วกัน”
เสียงทุ้มๆ ของเขาฟังดูเยือกเย็นจนศรุตาหนาวไปทั้งไขสันหลัง ก่อนที่เธอจะได้คิดอะไรในหัวสมองเขาก็แทรกเข้าหาเธอเต็มตัว ความรู้สึกอัดแน่นทำให้ดวงตาเธอเบิกโพลง
ช้อนหน้าขึ้นมาเห็นแววตาสะใจของจอมมารร้ายผู้ทำลายพรหมจรรย์ของเธอ
ริมฝีปากบางสั่นระริก น้ำตาไหลปริ่มจากขอบตา
“คุณมันเลว” บอกเสียงสะอื้น แต่คนใจร้ายที่คร่อมเธออยู่หาได้แคร์ไม่ เขายิ้มมุมปาก และจดจ้องเธอด้วยสายตาแห่งผู้ชนะ ก่อนจะขยับสะโพก
“ถ้าเลวแล้วเสียวอย่างนี้ ผมยอม” เขากระซิบข้างหูของเธอ