เจ้าสาวจำนน

การแต่งงานที่เกิดจากคำว่า บุญคุณ ไม่ใช่ ความรัก
จะทำให้เขาเหลียวมามองเธอสักครั้งได้ไหม...
ในเมื่อสราลีแอบหลงรักว่าที่เจ้าบ่าวหมดใจ
แต่มันเป็นเพียงแค่ 'รักข้างเดียว'
ที่ไม่มีวันเป็นจริงเท่านั้น...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ถามจริงๆ เถอะ เธอไม่มีปัญญาหาผัวหรือไง?”
สราลีเงยหน้ามองคนพูดอย่างตะลึงงัน ไม่คิดว่าผู้ชายที่ดูดีมีสง่าและได้รับการศึกษาขั้นสูงจะปากคอเราะรายและไร้มารยาทเช่นนี้
“มีค่ะ แต่อดสงสัยไม่ได้ว่าผู้ชายหน้าตาดี มีการศึกษาอย่างคุณจะขาดแคลนไม่มีปัญญาหาภรรยาเหมือนกัน”
“ปากเก่งไม่ใช่เล่น คุณแม่ฉันจ้างเธอมาเท่าไหร่ล่ะ”
“ฉันไม่ได้รับเงินของท่านแม้แต่สลึงเดียวค่ะ”
อาชวินเลิกคิ้ว เปลี่ยนคำถามใหม่ แต่ทำเอาคนฟังอย่างเธอตัวชาดิก ทั้งอับอายและโมโห
“หมายความว่าอยากมีผัวรวย ก็เลยเต็มใจมา”
“คุณอาชวินคะ ถึงดิฉันจะต่ำต้อย ไม่ได้รวยล้นฟ้าเหมือนคุณ แต่ดิฉันก็เป็นคน มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมคุณ กรุณาให้เกียรติดิฉันด้วยค่ะ”
“ไม่จำเป็น” อาชวินไหวไหล่ “เธอคิดว่าฉันโง่มองไม่ออกหรือว่าเธอน่ะ มันเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ”
“คุณอาชวิน! หยุดกล่าวหาฉันเสียที”
“ฉันพูดเรื่องจริง ทำเป็นรับความจริงไม่ได้ ถามจริงๆ เถอะ รายได้ดีไหม”
หญิงสาวยังไม่ทันจะอ้าปากสวนกลับ คนช่างค่อนก็ชิงกล่าวต่ออย่างรวดเร็วว่า
“ฉันนี่ไม่น่าถามอะไรโง่ๆ รายได้ก็ต้องงามสิ ไม่อย่างนั้นคนอย่างพวกเธอจะมาทำทำไม งานง่ายๆ สบายๆ อาศัยแนวนอนหากินแบบนี้”
“ดิฉันไม่ใช่โสเภณี! ”
“จะโสเภณีหรือสิบแปดมงกุฎ... เธอมันก็คือกัน!”
“ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะเป็นลูกชายของคุณท่านจริงๆ คุณไม่เหมือนท่านเลยสักนิด คุณท่านไม่เคยยกเอาบุญคุณมาบีบบังคับฝืนใจใครอย่างที่คุณกำลังทำ”
“ถ้าเธอต้องการแบบนั้นก็ได้ งั้นฉันจะให้เธอเลือกระหว่างไปนั่งรับประทานอาหารแพงๆ อยู่บนโต๊ะในภัตตาคารหรูๆ หรือจะนอนอยู่บนเตียงที่นี่ ให้ฉันสานต่อจากเรื่องที่เราทำเมื่อกี้”
หญิงสาวคิดจะตอบ แต่ถูกคนใจร้อนเอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน เป็นคำข่มขู่ที่ทำเอาหัวใจเธอหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าเธอไม่ตอบ ฉันจะอุ้มเธอขึ้นเตียงเดี๋ยวนี้เลย!”