หนี้แค้นแสนเสน่หา

* นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับ สนพ มาก่อน โดยใช้ชื่อเรื่องเดิม นักอ่านท่านใดมีแล้วไม่ต้องซื้อนะคะ
* เป็นนิยายผู้ใหญ่เรื่องแรกๆ ที่ตีพิมพ์สำนวนอาจไม่สวย อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจอุดหนุนนะคะ
*ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ



“ใจคอจะไม่ทักทายผัว...”
“หุบปากเน่าๆ ของคุณเดี๋ยวนี้นะ และอย่ามาใช้คำพูดต่ำทรามแบบนั้นกับฉัน!” สิ้นเสียงหวานมือที่วางเว้นอีกข้างก็พยายามอย่างหนักที่จะแกะเอามือของเขาออกไปให้พ้นตัว แต่ก็ไม่สำเร็จอยู่ดีเพราะเรี่ยวแรงของเธอนั้น มันช่างน้อยนิดเหลือเกินหากเทียบกับแรงของเขา
“ผมว่าเราสองคนไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่า หรือถ้าคุณอยากจะให้คนทั้งฟาร์มบังเอิญมาได้ยินเรื่องบัดสีที่เราสองคนร่วมกันสร้างขึ้นเมื่อสองปีก่อนผมก็ไม่ขัดหรอกนะครับอินทิรา!” โรมันย้ำบอกพร้อมทั้งเอ่ยชื่อของเธอออกมาเบาๆ เป็นเชิงขู่ให้อีกฝ่ายไม่มีทางเลือก ทางเลือกที่เขาจะมอบให้กับเธอนั้น ก็ไม่ต่างอะไรจากคำสั่งดีดีที่ต้องจำใจยอมนั่นเอง
“คนเลว!” หญิงสาวกร่นด่าขึ้นอย่างสุดเสียงทั้งๆ ที่ยังไม่เงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยซ้ำ เธอเกลียดชังผู้ชายคนนี้จับหัวใจ เกลียดจนแทบไม่อยากจะมองเขาให้เสียสายตา ไม่รู้จริงๆ ว่าเมื่อชาติที่แล้วเธอไปทำเวรทำกรรมอะไรกับเขาเอาไว้ เขาถึงได้ตามมาหลอกหลอนกันเอาอย่างนี้
“ผมยังเลวได้มากกว่านี้อีกคนสวย และอีกไม่นานคุณจะได้เห็นเอง มานี่!”