เล่ห์หัวใจจอมบงการ

-ม่านมุก ตกอยู่ในสถานการณ์คับขันที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอจำเป็นต้องหาเงินไปเป็นค่ารักษาแม่ จึงตั้งใจไปกู้เงิน แต่กลับถูกวางยาโดยคนสนิทคิดไม่ซื่อและใช้ตัวเธอล้างหนี้ของพวกเขาอย่างเห็นแก่ตัว พอตื่นขึ้นอีกทีก็กลายเป็นว่าเธอมาอยู่ที่ห้องนอนของ พี่ธัญ และเขากำลังเข้าใจผิดคิดว่าเธอตั้งใจจะมาขายตัวให้เขา
-ธัญ อัครเมธากุล ชายผู้ตั้งปณิธานไว้ว่าจะไม่รักใครอีก แต่เขากลับกำลังใช้ทุกวิถีทางเพื่อบังคับให้ม่านมุกมาอยู่ข้างกายและเป็นเลขาของเขาให้ได้ แม้จะไม่คิดจริงจังแต่หัวใจที่ถูกปิดตายไว้มันกำลังจะถูกเปิดออกอย่างช้าๆ โโยไม่รู้ตัว

................................................................
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้มีฉาก 18+ และการบังคับขืนใจ
กรุณาโหลดตัวอย่างอ่านก่อนตัดสินใจนะคะ ^_^

................................................................

ปัง!! เสียงกระแทกปิดประตูดังลั่นเมื่อเขาพาเธอเข้ามาภายในห้องแล้ว นั่นทำเอาร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

"คุณธัญปล่อยฉันนะคะ โอ๊ย!" ยิ่งออกแรงต้านทานการดึงรั้งของพี่ธัญ เขาก็ยิ่งลงแรงกับเธอมากขึ้นทุกทีจนตอนนี้ม่านมุกรู้สึกเจ็บแขนไปหมดแล้ว

"ฉันปล่อยเธอแน่ม่านมุก แต่นั่นต้องเป็นหลังจากที่ฉันได้ทุกอย่างที่ต้องการแล้ว" น้ำเสียงคนพูดบ่งบอกถึงอารมณ์คุกรุ่นจนคนฟังใจหาย

"นี่คุณจะทำอะไรของคุณ" ม่านมุกถามด้วยความหวาดหวั่น

"ทำอย่างอย่างเดียวกันกับที่เธอไปทำกับนายวินมาไง" ธัญผลักร่างบางลงบนโซฟาแล้วทาบทับตามลงไป

"คุณธัญ!" ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างใช้มือดันร่างข้างบนไว้แต่ก็ไม่อาจยับยั้งการกระทำของเขาได้ ม่านมุกแทบไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยสักนิดว่าเขากำลังจะทำอะไร

ปลายจมูกคมซุกไซ้รุกรานทั้งแก้มเนียนและซอกคอขาวอย่างเร่าร้อน หญิงสาวทั้งผลักทั้งออกแรงทุบตีอีกฝ่ายเพราะครั้งนี้เธอไม่ได้เต็มใจเหมือนครั้งก่อน

"หยุดนะคุณธัญ อย่า"

"ทีอย่างนี้ทำเป็นขัดขืนทีกับนายวินล่ะก็ยิ้มร่าหน้าระรื่น แค่สองชั่วโมงมันจะไปพอหายอยากอะไร ฉันจะสนองต่อให้ไม่ดีเหรอ?"

"นี่คุณพูดอะไรของคุณ"

"เลิกทำตัวใสซื่อได้แล้วเด็กดี ฉันเห็นหมดแล้วว่าเธอกับอัศวินแอบไปกินกันที่โรงแรม"

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ เราไปทำงาน" ม่านมุกแก้ไขความเข้าใจผิดให้เขา

"ทำงานที่โรงแรมในเวลาแบบนั้นตั้งสองชั่วโมงกว่านี่นะ งานอะไรไหนบอกมาซิ อ้อ...สงสัยว่าว่างานแบบที่เธอทำให้ฉันคืนนั้น"

เพี้ยะ! มือบางตวัดตบใบหน้าคมเต็มแรงเมื่อถูกอีกฝ่ายตราหน้าเธอแบบนั้นทั้งที่ไม่รู้อะไร

แคว๊กๆ ธัญกระชากเสื้อหญิงสาวตรงหน้าจนขาดหลุดลุ่ยคามือ

"กรี๊ด คุณธัญ อย่านะ" หญิงสาวดิ้นรนปัดป้องร่างกายของตนเอง ริมฝีปากร้อนทั้งขบเม้มดูดดึงที่ซอกคอขาวจนขึ้นรอย

"กลิ่นน้ำหอมผู้ชายยังติดกายอยู่เลยยังจะกล้าแก้ตัวอีก" ธัญจำกลิ่นของเธอได้และนี่มันไม่ใช่กลิ่นม่านมุกแต่คงเป็นกลิ่นน้ำหอมของนายวิน

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ฉันกับพี่วิน...อุ๊บ!"

ริมฝีปากนุ่มถูกปิดลงด้วยแรงแห่งโทสะ ธัญบดขยี้ปากอิ่มสวยอย่างรุนแรงจาบจ้วงจนหญิงสาวรับรู้ได้ถึงความเจ็บร้าว เขาทั้งขบทั้งเม้ม และดูดดึงไปถ้วนทั่ว ม่านมุกทำได้แค่พยายามผลักเขาออกด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรแม้แต่น้อย

ตอนนี้ลิ้นอุ่นร้อนของเขาตวัดเข้ามาคลอเคลียในโพรงปากของเธออย่างเอาแต่ใจ จูบเร่าร้อนผ่านไปนานเท่านานจนเธอแทบทนไม่ไหว พอเขาสาแก่ใจจึงยอมละริมฝีปากออกปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

"ฉันอุตส่าห์เฝ้ารอให้เธอตกลงปลงใจกับฉันดีๆ แต่เธอกลับไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่น มันน่าโมโหจริงๆ รู้แบบนี้ฉันเลิกทนมาตั้งนานแล้ว" ธัญพูดพร้อมถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออกจากกายก่อนจะโยนทิ้งลงไปข้างโซฟาอย่างไม่ใยดี จากนั้นก็หันไปปลดเปลื้องเสื้อผ้าของสาวน้อยตรงหน้า