คีรีโอบรัก love normal

จากเลขาฯ ขยับสถานะขึ้นมาเป็นว่าที่ 'เมีย'
+++++++++
“นี่ๆ อีตาขี้”
“คีโว้ย”
“คิก ..ย้อเย่นน่า โอ๋ๆ อย่าโกรธเค้าเลยนะตะเอง”
มือน้อยของคนในอ้อมแขนดูจะซุกซนขึ้นเรื่อยๆ เพราะตอนนี้วางแมะอยู่บนหน้าอกของเขา แล้วมันก็เริ่มลูบ แล้วก็ลูบ…
“เพลงจันทร์! คุณอย่าบี้หัวนมผมแบบนี้สิ ทำไมเมาแล้วหื่นอย่างนี้วะ”
กว่าจะแกะมือของเพลงจันทร์ออกจากหน้าอกและน่มน้มของตนเองได้ก็เล่นเอาคีรีแทบหมดแรง ชายหนุ่มรีบใช้กุญแจเปิดห้อง เพราะกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้ ยัยเลขาฯ ที่อุ้มมาจากร้านอาหารอาจจะปล้ำเขาทำผัวเสียก่อน
“พวกผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด เจ้าชู้ไม่รู้จักพอ”
“คุณจะเจออะไรมาบ้างนะจันทร์”
คีรีมองสองแก้มใสที่ยังคงหลงเหลือคราบน้ำตา อย่างรู้สึกสงสารจับใจ ภายนอกเพลงจันทร์ดูสดใสแต่ภายในเจ้าหล่อนจะบอบช้ำเพียงใดเขาไม่อาจรู้ มือหนาเอื้อมไปปัดปอยผมที่ปรกใบหน้าก่อนจะก้มลงไปหอมหน้าผากมนอย่างอดใจไว้ไม่ได้
“ร้อนโว้ย!” เพลงจันทร์ตะโกนออกมาก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงทึ้งเสื้อเชิ้ตของตัวเองจนเกือบขาด เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ร่างกายของเธอร้อนรุ่มเป็นไฟ อาภรณ์จึงกลายเป็นสิ่งที่หญิงสาวรำคาญที่สุด ด้วยความขาดสติจึงไม่ได้สนใจอะไร สนเพียงแค่ว่าเสื้อผ้าที่สวมใส่จะต้องออกไปจากร่างกายเธอให้เร็วที่สุด
“จันทร์ใจเย็นๆ เป็นอะไร”
“ร้อน ฉันร้อน! ช่วยถอดเสื้อให้ฉันที”
ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นในสถานการณ์เช่นนี้ บรรยากาศแบบนี้ คีรีคงไม่ปล่อยให้มานั่งโวยวายอยู่เป็นแน่ ป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว แต่สำหรับเพลงจันทร์มันไม่ใช่ เขาไม่ได้รู้สึกกับเธอเพียงแค่คู่นอนที่มาสนุกกันชั่วครั้งชั่วคราว มันเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นที่ทำให้เขายังรอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมกว่านี้ และเจ้าหล่อนมีสติครบถ้วนสมบูรณ์เต็มร้อย พร้อมที่จะเป็นของเขาเพราะเธอเต็มใจไม่ใช่เพราะเมา
“ไม่ไหวแล้ว ไม่ถอดใช่ไหม ได้! ฉันถอดเอง”
“อย่า!”
เสียงร้องห้ามของชายหนุ่มไม่ได้ผลแต่อย่างใด เพราะตอนนี้เรือนร่างขาวอวบอึ๋มมีเพียงบราเซียและแพนตี้น้อยลูกไม้สีขาวที่เข้าชุดกันปกปิดไว้แค่นั้น เนินอกอวบอิ่มช่างล่อตาล่อใจให้คนที่เป็นพ่อพระเมื่อสามนาทีที่แล้วกลายเป็นเสือหนุ่มที่พร้อมจะกระโจนขย้ำแม่กวางน้อยแสนเซ็กซี่ที่นอนแก้ผ้าตาปรืออยู่บนเตียง
“โอ้ว แม่สาวน้อย”