ยอดดวงใจองครักษ์

คำโปรย

การจะทำให้ใครสักคน รับรู้ความในใจที่มี มันช่างยากเย็นอะไรเช่นนี้ !
เมื่อ ท่านหญิง ผู้สูงศักดิ์ เผลอใจรัก องครักษ์ หนุ่ม
ฝั่งหนึ่งของใจช่างแสนละอาย แต่อีกฝั่งกลับผลักไสให้เอื้อนเอ่ยถ้อยคำล้ำลึกออกไป
ภายใต้ท่าทีที่เฉยเมยขรึมเคร่ง หากแต่บางคราสายตานั้นกลับจ้วงจาบไปถึงหัวใจ
จักเดินหน้า...ก็เกรงจะผิดหวัง
จักถอยหลัง...ก็ช่างยากนัก
...หักห้ามหัวใจ มิให้รัก จักได้ฤา...


************************************************

“ข้าจัดการตะขาบนั้นเรียบร้อย ท่านหญิงรีบสวมเสื้อผ้าเถอะขอรับ” ก่อนที่จะดันกายของนางออกแล้วหันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
ทิ้งให้ลู่ซิ่นยืนหน้าร้อนฉ่าราวกับโดนน้ำมันราดแล้วจุดไฟเผา โลหิตสาวแล่นพล่านอับอายอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต
นางเปลือยกายกอดผู้ชายในที่โล่งแจ้ง !
ยิ่งไปกว่านั้น เขามิรู้สึกรู้สาอันใดกับนางเลยแถมรีบหันหลังหนีเสียอีก!
ในความอับอาย นางซุกซ่อนความน้อยอกน้อยใจไว้ลึก ๆ คงมิต้องคาดเดาอันใดอีกแล้ว ความหวังลมๆ แล้งๆของนางหมดสิ้นด้วยอากัปกิริยาที่เขาแสดงออกอย่างชัดเจน
ช่างเถอะ..ไม่รักก็ไม่ต้องรัก !