กรงรักษ์

กรงขังของนับแสนที่ขังเธอเอาไว้ทรมานกับสิ่งที่โปรดรักษ์กระทำไว้กับพี่สาวของเขา เธอจะต้องชดใช้คืนให้กับเขาจนกว่าจะพอใจ เมื่อยามที่เจ้าของปล่อยออกจากกรง นกน้อยก็ปีกหักไปเสียแล้ว..

..........................................................................................................

เขาเดินขึ้นไปข้างบนเห็นร่างบางที่ตื่นแล้วและนั่งกอดเข่าอยู่บนเสื่อที่เดิม ในกระท่อมไม่ได้กว้างให้ร่างบางได้ขยับไปไหนเท่าไหร่ มันมีเพียงเสื่อที่เป็นที่นอน และหมอนหนึ่งใบกับผ้าห่มหนึ่งผืน ข้างๆ ก็มีกล่องใส่เสื้อผ้าเก่าๆ และของใช้เล็กน้อยก็กินพื้นที่จนเกือบเต็มห้อง

โปรดรักษ์นั่งเหม่อลอย เธอไม่อยากคิดถึงคนใจร้ายคนนั้น อยากหนีไปจากที่นี่ เธอไม่อยากทนอยู่ที่นี่อีกแม้แต่นาทีเดียว อยากไปให้ไกลจากคนที่ข่มเหงเธอราวกับเธอไม่ใช่มนุษย์คนหนึ่งเฉกเช่นเดียวกันกับเขา เธอได้ยินเสียงคนขึ้นมาบนบ้านหลังน้อย ร่างบางกอดเข่าแน่นระแวงทุกครั้งที่มีคนขึ้นมา เธอกลัวว่าจะเป็นร่างสูงของนับแสน แต่โชคก็ไม่ได้เข้าข้างโปรดรักษ์ เพราะคนที่เธอกลัวจับใจปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ ร่างบางถอยหนีไปชนกับผนังกระท่อม เอาผ้าห่มขึ้นปกคลุมร่างกาย ตาเศร้าหลุบมองพื้นไม่สบตากับเขา

นับแสนเห็นท่าทางหวาดกลัวของร่างบางก็นึกโมโห เธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ จะมาทำตัวเหมือนคนไม่เคยทั้งๆ ที่ผ่านมาอย่างโชกโชน แถมยังทำท่าหวาดกลัวเขาราวกับเขาเป็นปีศาจ ทีไอ้กรวิทย์ที่ชั่วบรรลัยกลับอยากจะพุ่งเข้าหามันจนไม่สนผิดชอบชั่วดี ยิ่งคิดถึงสถานะของร่างบางที่มีต่อไอ้กรวิทย์เขาก็กำถุงยาในมือแน่น เขาล้วงยาคุมฉุกเฉินปาใส่หน้าร่างบาง ตอนมาก็กะจะมาพูดดีๆ ด้วย แต่พอเห็นท่าทีของโปรดรักษ์ก็พาลทำให้อารมณ์เสีย

“กินซะ” เขาพูดอย่างไม่สนว่าอีกคนจะรู้สึกอย่างไร ร่างบางมองยาคุมฉุกเฉินที่กระแทกใส่หน้าตัวเองแล้วร่วงลงบนเสี่ย มองมันก่อนจะน้ำตาไหลอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้ ร่างบางพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเพราะกลัวมันจะดังจนทำให้นับแสนโมโห เธอรู้ว่าเขาเกลียดที่เธอร้องไห้ ยิ่งเธอร้องไห้เขาก็จะยิ่งทำร้ายเธอ มันคงสาแก่ใจเขาที่ได้ทำร้ายเธอให้ตกนรกทั้งเป็น เธอเป็นเมียน้อยพี่สาวของเขา แต่เธอก็ยังได้ชื่อว่าเป็นคนเหมือนกับเขา และตอนนี้เธอก็กำลังแก้ตัว เธอยอมให้เขาใช้งานเยี่ยงทาส ยอมถูกด่าทอ แต่ไม่ใช่ให้เขามาทำกับเธอแบบนี้

“ฮึก นี่ใช่มั้ยนรกของคุณที่ต้องการให้รักษ์เจอ..” เธอพูดอย่างคนเลื่อนลอย นับแสนอยากปฏิเสธ อยู่ๆ เขาก็โมโหขึ้นมาเมื่อร่างบางบอกว่าการร่วมรักกับเขาเป็นดั่งนรก แต่เขาก็ไม่ขัดศรัทธา ในเมื่อเห็นมันเป็นนรก เขาก็จะจัดให้

“ใช่"

“ถ้าพอใจคุณแล้วก็ปล่อยรักษ์ไปเถอะ ฮืออ” โปรดรักษ์ร้องไห้โฮ เธอเอาหน้าซุกกับเข่าร้องไห้จนตัวสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง

“ปล่อยเหรอ นี่แค่เล็กน้อยถ้าเทียบกับสิ่งที่เธอทำ รังเกียจนักรึไงฉันเนี้ย ก็ดี เกลียดฉันให้มากๆ เพราะฉันคงมีความสุขมากที่เห็นเธอเป็นบ้าตายอยู่ใต้ร่างฉันไม่ใช่มัน และนับแต่นี้ไปหน้าที่ระบายความใคร่มันเป็นหน้าที่เธอ!”
“ไม่! รักษ์ไม่ทำ รักษ์ผิดกับคุณน้ำหนึ่ง ไม่ใช่คุณ คุณไม่มีสิทธิ์มาใช้อำนาจกับรักษ์!” เธอเองก็ไม่ยอมแพ้เขาเช่นกัน แต่เหมือนยิ่งเพิ่มเชื้อไฟให้แก่ร่างสูงยิ่งขึ้น

“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอะไรทั้งนั้น เลือกเอาแล้วกัน ว่าจะยอมแค่ฉัน หรือโดนคนงานทั้งไร่ แล้วถ้าจะหนีก็อย่า หวัง!” เขาดึงเธอเข้ามาหาตัว บีบปากเรียวอย่างแรงก่อนสะบัดออก

............................................................................................................
นิยายค่อนข้างมีเนื้อหาที่ดราม่าและผิดหลักศีลธรรม ดังนั้นให้นักอ่านลองอ่านเนื้อหาตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ