เลือดรักเลือดเเค้น

“อุ๊ย..” เคร้ง!..“ขอโทษค่า! จานหลุดมือ”
“มะไม่...ไม่เป็นไรครับ” น้ำแกงหกโดนเต็มอกเสื้อเชิ้ตสีขาวจนได้ กานต์รีบหากระดาษมาเช็ด มองซ้ายมองขวารู้สึกอายพวกนักศึกษามาก มันเปียกโดยเฉพาะเป้ากางเกง หญิงสาวท่าทีตื่นรีบหากระดาษผ้ามาให้เช็ด ดันไปคว้ากระดาษเลกเชอร์ฉีกดังขวาก กานต์ตกใจหน้าเหวอ มันไม่ได้ช่วยอะไรนอกจากเลอะหนักกว่าเก่า แล้วงานของตนทั้งนั้นที่ฉีกออกไป พวกนักศึกษาหันมามองตาเดียว ที่หัวเราะก็มี
“ไม่ต้องแล้วครับคุณใบฟาง ผ..ผม..มีผ้าเช็ดหน้า”
เขารีบถอดแว่นกรอบหนา เช็ดเศษอาหารที่ติดเลนส์ออกก่อน ใบฟางนิ่งมองดวงตาจ้องลึก มุมปากมีรอยหยักคล้ายยิ้มสะใจ พอเขาเงยหน้ามอง เธอตีสีหน้าเหมือนตกใจ ขยับมือไปมาแตะโน่นแตะนี่ “ต้องขอโทษด้วยนะคะ ปกติไม่เคยซุ่มซ่ามขนาดนี้ บางครั้งฉันก็เผลอหลุดเปิ่นเหมือนกัน”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็เคยเดินปลายเท้าสะดุดโต๊ะ ทำจานข้าวหลุดมือออกบ่อย ตอนไม่ใส่แว่นสายตาของผมมันสั้นมากเสียด้วย” น้ำเสียงกานต์อ่อยๆ ประสบการณ์เจอหน้ากันวันแรกไม่ดีเสียแล้ว
................
“อาจารย์แว่นโดนสาวแกล้งอีกแล้ว”นักศึกษาหนุ่มสวมแว่นนั่งใกล้ เข้ามายื่นหน้าเห็นฟันซี้ติดเหล็กดัด อาจารย์กานต์มือเท้าคางด้วยรู้สึกเบื่อเด็กเนิร์ดงี่เง่าที่กำลังจ้ออยู่ตอนนี้
“แกล้งเกิ้งอะไรกัน เธอมีอะไรกินก็กินไปสิ” อารมณ์บูดของอาจารย์หนุ่ม