วารสาร สมิอฺนา Vol.8

อีกครั้งที่ได้เจอเมาะ อายุกว่า 80 คนหนึ่ง แกเดินขายถั่วถุงละสองบาทแถวลานอิฐ ม.อ.ปัตตานี เมาะคนนี้เด็กๆจะรู้จักเขาดี เมาะต้องหาเงินเพื่อยังชีพตนเองและโต๊ะแชสุดที่รัก สามีที่นอนป่วยอยู่บ้านหลังเล็กๆที่รูสะมิแล แกเคยยื่นถั่วหลายถุงให้ไปกินฟรี บอกว่าซอดากอฮฺๆน่ะ นั่งนึกอยู่ในใจว่า นี้เงินน่ะ เมาะได้เงินแต่ละวันจากการขายไม่เท่ากับข้าวหนึ่งมื้อที่เราทานในหนึ่งวันซะด้วยซ้ำ

มองดูสังคมชนชั้นกลาง ผู้ถือตนว่ามีปัญญา ฐานะ กลับพบเจอได้ยากนัก แต่ในคนจน คนลำบากคนหนึ่ง เรามักจะเจอรอยยิ้มที่จริงใจ มือบนและน้ำใจ อยู่ที่นั่นด้วยกันเสมอ ลองกลับไปอ่านใหม่อีกครั้งสิครับ… วัสลาม (ป.ล. ได้ข่าวว่าเมาะไม่สบาย ไม่ขายถั่วแล้ว)