ประทินรัก

“ตื่นแล้วเหรอคะ”
“ห้องเธอเหรอ แล้วเมื่อคืนพี่ เอ่อ... ทำอะไรไม่ดีกับเธอไปหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามเสียงหวั่น ภาวนาว่าอย่าให้เมื่อคืนเขาล่วงเกินอะไรเธอไปเลย ไม่อยากให้ผู้หญิงที่เพียบพร้อม และอ่อนต่อโลกอย่างเธอต้องมาด่างพร้อยเพราะเขาเลย
“เช่นอะไรล่ะคะ” เธอถามกลับสีหน้าเรียบเฉย
“ก็....” เขาลากเสียงยาว ลังเลว่าจะถามตรงๆ เลยดีไหม แต่ดูจากสีหน้าเรียบเฉยของหญิงสาวก็พอจะเดาได้ว่าเมื่อคืนไม่น่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะหากเมื่อคืนเขาล่วงเกินอะไรเธอไป หล่อนก็คงจะโวยวาย โกรธ ร้องไห้ ไม่ก็เข้ามาต่อว่า หรือตบตีเขาเหมือนในละครหลังข่าวแล้วล่ะมั้ง

...แต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนกับว่าเมื่อคืนจูบเธอไปนะ

“ก็... อะไรคะ” หญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเขาพูดคำว่าก็.... ค้างอยู่อย่างนั้น
“ไม่มีอะไร” เขาตอบเร็ว ก่อนจะตัดบท “พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”
“ค่ะ ห้องน้ำอยู่ตรงโน้นนะคะ” เธอบอก พร้อมกับชี้นิ้วไปทางขวามือ
ธามมองตามนิ้วเรียวนั้น เห็นแล้วว่าห้องน้ำอยู่ติดกับประตูทางออกจึงพยักหน้ารับรู้ ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำไป

ดารินทร์มองตามแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่ม
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าคำถามเมื่อครู่ของเขาหมายถึงอะไร แต่ที่แสดงสีหน้านิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักนิดออกไป ก็เพราะว่าสำหรับเธอแล้ว ...เรื่องบางเรื่องคนเราก็ต้องแกล้งโง่ แกล้งไม่รู้ และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ถ้ามันจะทำให้ทั้งสองฝ่ายสบายใจและมองหน้ากันได้สนิทใจโดยไม่มีความรู้สึกอึดอัด อีกทั้งเรื่องเมื่อคืนเขาก็ทำไปเพราะขาดสติ เธอเชื่อว่าหากเขามีสติมากพอ จะไม่ทำเรื่องแบบเมื่อคืนแน่ๆ