ราตรีสีเทา (เรื่องจริง)

‘ ผู้หญิงกลางคืน ‘ คำๆนี้คงจะเหมาะกับคนอย่างฉันที่สุดแล้ว ผู้หญิงที่ดูไร้ค่าไร้ราคาและไร้ศักดิ์ศรีในสายตาของทุกคน ผู้หญิงที่สังคมไม่ยอมรับต่ออาชีพที่ไร้เกียรติ ผู้หญิงที่ไม่สามารถเชิดหน้าชูตาใครได้อย่างเต็มภาคภูมิ เพียงเพราะผู้หญิงอย่างฉันใช้ร่างกายในการหาเลี้ยงชีวิตและครอบครัว ร่างกายที่ฉันเชื่อว่ามันเป็นสิทธิ์ของฉัน ร่างกายที่หากมันทำให้น้องสาวที่กำลังเรียนได้มีอนาคตที่ดีกว่าทุกวันนี้ แม่ที่กำลังป่วยได้มีโอกาสรักษาอย่างเช่นคนอื่น ฉันก็ไม่คิดที่จะสนใจคำพูดใครในโลกนี้ แค่คนในครอบครัวฉันอยู่สบายก็พอ... ฉันไม่เคยอ้อนวอนร้องขอให้ใครในโลกนี้มาเห็นใจกับสิ่งที่ฉันเป็นอยู่ เพราะฉันรู้ว่าทุกคนต่างมีเหตุผลเป็นของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น และเหตุผลข้อเดียวของฉันก็คือ..... “ครอบครัวที่ฉันรัก”