ไฟสวาททาสทะเลทราย

“เธอยอมเป็นนางบำเรอของฉัน” เขาเลิกคิ้วขึ้นแล้วจงใจมองริมฝีปากกับหน้าอกของหญิงสาวอย่างเปิดเผย ด้วยรู้ว่าการมองเช่นนี้จะทำให้เธอได้รับความอับอายอย่างสุดประมาณ

“ตอบมาสิฟ้าพร่างว่าเธอยอมเป็นนางบำเรอของฉัน ยอมให้ฉันเชยชมร่างกายของเธอจนกว่าจะเบื่อแล้วเป็นฝ่ายเขี่ยเธอทิ้ง” เขาสาวเท้าก้าวยาวหาหญิงสาวแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดเอาไว้ จงใจกอดแน่นก่อนจะเลื่อนมือลงไปเกาะกุมสะโพกผายแล้วบีบแรงจนร่างบางสะดุ้งสุดตัว

“ค่ะ...” หญิงสาวเสียงสั่นอย่างไม่อาจควบคุมน้ำเสียงและร่างกายที่อ่อนยวบจากสัมผัสกักขฬะของชีคหนุ่มได้ หัวใจของเธอเต้นรัวเร็วจนแทบกระโจนออกมานอกอก

“ตอบให้ชัดๆ ฉันต้องการความชัดเจน” ชายหนุ่มออกคำสั่งโดยการกระซิบลงที่ข้างหูของฟ้าพร่างอย่างจงใจแกล้ง

“ฉันยอมเป็นนางบำเรอของท่านชีคค่ะ” หญิงสาวกลั้นใจตะโกนออกไปเสียงดัง นั่นละชีคใจร้ายถึงปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด เธอขาอ่อนจนแทบจะล้มพับ เพิ่งรู้สึกว่าการยืนบนรองเท้าคัตชูมันลำบากก็วันนี้เอง

“ตกลง...ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มตรวจสินค้ากันเลย” ชีคจามาล ยกมือขึ้นแล้วดึงมวยผมสีดำสนิทที่รวบตึงไว้บริเวณท้ายทอยของหญิงสาวออก ส่งผลให้ผมเส้นเล็กหยักศกทิ้งตัวลงเต็มแผ่นหลัง ความยาวของผมจดเอวคอดทำให้เธอดูน่าค้นหาแตกต่างจากเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง ชีคหนุ่มหยักยิ้มที่มุมปากก่อนจะหมุนตัวเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหนังสีดำสนิทด้วยท่วงท่าสบาย กางแขนทั้งสองข้างออกพาดวางไว้บนพนักพิงโซฟา ยกขาข้างหนึ่งขึ้นพาดขาอีกข้างแล้วมองมายังหญิงสาวที่ยังคงยืนนิ่งด้วยความงุนงง

“ท่านชีคหมายถึงอะไรคะฉันไม่เข้าใจ”

“สินค้าราคา 50 ล้านบาท เธอคิดว่าฉันจะตกลงซื้อโดยไม่ตรวจสอบสินค้างั้นเหรอฟ้าพร่าง ฉันไม่ใช่เศรษฐีที่ใช้เงินไปโดยเปล่าประโยชน์หรอกนะ ฉันต้องมั่นใจว่าเงินที่เสียไปคุ้มค่ากับของที่ได้มา”

ฟ้าพร่างยืนตัวสั่นด้วยความโกรธเมื่อถูกตีราคาเป็นสิ่งของ ตอนนี้เธอรู้สึกด้อยค่ากว่าโสเภณีข้างถนนเสียด้วยซ้ำไป เพราะแม้แต่ความเป็นมนุษย์ ชีคจามาลก็ปล้นมันไปจากเธอจนหมดสิ้น

“แล้วท่านชีคจะให้ฉันทำยังไงคะ” เธอสะบัดเสียงถามอย่างไม่พอใจ แม้จะพยายามข่มอารมณ์แต่ความกรุ่นโกรธกลับฉายชัดออกไปทางน้ำเสียงและแววตา

“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด ฉันอยากดูว่าร่างกายของเธอมีตำหนิตรงไหนหรือเปล่า ถ้ามีแผลเป็นน่าเกลียด หรือหุ่นไม่สวย ฉันคงต้องปฏิเสธข้อเสนอ” เขาเลื่อนแขนที่กางออกกลับมากอดอกแล้วมองหญิงสาวที่ยืนหน้าแดงอย่างนึกสนุก

รสชาติของการแก้แค้นช่างหอมหวานเหลือเกิน...