แก้วกุมภัณฑ์

ชีวิตว่างงานของเยาวมาลย์เริ่มวุ่นวายโดยสมบูรณ์ตั้งแต่ได้พบ 'สุรมารา' ยักษ์หนุ่มใจร้อนผู้ชอบพูดเป็นกลอนให้แปลไทยเป็นไทยชวนปวดหัว ไหนจะอริเก่าของเขาซึ่งเป็นนาค รวมไปถึงนางฟ้าผู้รักการแต่งกายอย่างมนุษย์ทั้งที่ไม่มีใครมองเห็นอีก

รอบตัวของเธอเริ่มมีแต่เรื่องประหลาด มิหนำซ้ำยังต้องวุ่นเรื่องดวงแก้วสารพัดนึก และท่าทางสุรมาราที่ยิ่งนานยิ่งน่าสงสัยขึ้นทุกที

"แล้วที่ว่าไม่มีกลิ่นมนุษย์น่ะ กลิ่นฉันเป็นแบบไหนเหรอ"
สุรมารากะพริบตาติดกันสามครั้ง สีหน้ามีแววครุ่นคิดหนักจนสังเกตได้ ชายหนุ่มหลบตาคนตรงหน้าที่จ้องมาอย่างใคร่รู้ก่อนจะตอบ
"เป็นกลิ่นกายคล้ายมวลหมู่บุปผา เจือกันมาเบาบางอย่างละนิด ทั้งแก้วกรรณิการ์จรุงจิต ที่แนบชิดชื่นมามะลิซ้อน กาสะลองสองส่วนกับยี่สุ่น อีกละมุนมณฑาไม่ยิ่งหย่อน หากเด่นชัดคือนางแย้มที่กำจร เที่ยวระรอนเรื่อไปให้วุ่นวาย"
ชายหนุ่มเอ่ยร่ายยาวราวกับบทยลโฉม โดยไม่ได้หันมองเลยว่าคนฟังเริ่มจะเป็นฝ่ายที่มองหน้าชายหนุ่มไม่ติดแล้ว
"จริงเหรอ กลิ่นสบู่รึเปล่าคุณยักษ์"
เยาวมาลย์ถามซ่อนรอยยิ้ม รู้สึกว่าใบหน้าร้อนขึ้นมาราวกับว่าไข้กลับมาอีกครั้ง มองชายหนุ่มที่ส่ายหน้าเบาๆ อย่างยืนยันในการปฏิเสธ
"ที่เราเรียกนงคราญว่าแม่แย้ม เพราะเหมือนชื่อนางแย้มสุคนธ์ทิพย์"
"ดอกนางแย้มน่ะเหรอ"
สุรมาราพยักหน้า
หญิงสาวขมวดคิ้วไปด้วยพลางพยายามนึกถึงดอกไม้ที่เคยได้ยินแต่ชื่อแต่ก็นึกไม่ออก ยกมือขึ้นลูบคางของตัวเองก็ยังได้กลิ่นไหม้ที่ติดปลายจมูกทำให้นึกขึ้นได้
"นี่คุณยักษ์ ทำมาเป็นชมกลบเกลื่อน ฉันยังไม่ได้ชำระความเรื่องทำกระทะไหม้เลยนะ!!!"




--------------------------------
กำลังสร้างเป็นละครโทรทัศน์ทางไทยทีวีสีช่อง ๓