ม่วงระย้ารำพัน

รักและเจ็บปวด
ฤๅผลิบานออกมาจากเถาไม้เดียวกัน?



เถิง แปลว่าเจ็บปวดก็ได้ หลงรักก็ได้…

เถิงในชื่อของข้าไม่มีทางที่จะแปลว่าเจ็บปวดอย่างแน่นอน
ทว่า...หนังสือร้อยพันเล่มที่ผ่านตากลับไม่เคยบอกข้าเลย
ว่าความรัก...ก็นำมาซึ่งความเจ็บปวดได้เช่นกัน

หากบุพเพคือสิ่งที่ทำให้คนสองคนผูกสัมพันธ์ รักมั่นไปจนชั่วกัลปาวสาน

หากได้เขาอยู่แนบข้าง
นางก็อยากจะขอร่วมบุพเพกับเขา ครองรักไปจนนิรันดร์กาล

หากวาสนาคือสิ่งที่สร้างสมจากอดีตชาติ ส่งให้ขึ้นไปอยู่สูงเหนือผู้ใด

แม้ไร้นางอยู่ข้างกาย เขาก็ยอมสละวาสนานั้น
เพียงขอให้เขาและนางอยู่คู่กันตลอดไป

ทว่ารักแท้ จะฝืนชะตาฟ้าดินที่ลิขิตเอาไว้แล้วได้หรือ?
เมื่อเขาคือบุรุษที่อยู่เหนือใต้หล้า

และนาง...มิใช่มนุษย์