หนี้สวาท พันธะอสูร

‘เอาเวลาไปเข้าคอร์สดูแลตัวเอง กับศึกษาเรื่องบนเตียงไว้บริการฉันน่าจะดีกว่าไหม อย่ามาเหยียบที่นี่อีกถ้าไม่ได้รับอนุญาต จำเอาไว้’
---
“อย่าลืมเอากับข้าวในครัวไปฝากพ่อกับแม่ด้วยนะ เผื่อจะอดอยากกัน”
“ที่บ้านของฉันไม่ได้อดอยากจนต้องขอใครกินหรอกค่ะ”
“ไม่อดอยาก แต่ว่าเป็นหนี้ท่วมหัวจนต้องส่งตัวลูกสาวมาขัดดอกนี่นะ ...น่าสมเพช”
---
"พ่ออยากรู้ว่าทำไมเขาปล่อยมนกลับบ้านไวจัง หรือว่า...มนทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่าลูก”
“มนก็ไม่ทราบค่ะ เขาอาจจะเบื่อมนแล้วก็ได้”
“เบื่อ? นี่มนพูดเล่นใช่ไหมลูก ก็ไหนรับปากกับพ่อแล้วไงว่าจะทำตัวดีๆ ให้คุณปิยะหลงรัก” เป็นไปไม่ได้ที่ปิยะจะรีบเบื่อภัทรมนไวขนาดนี้ นอกเสียจากว่า ภัทรมนจะไม่รู้จักเอาอกเอาใจหรือทำตัวให้ปิยะพอใจนั่นเอง
“มนพูดจริงๆ คุณยะเขาไม่มีวันรักมนอย่างที่คุณพ่ออยากให้เป็นหรอกนะคะ เพราะว่าเขากำลังจะกลับไปคืนดีกับแม่ของลูกเขาแล้วค่ะ”
---
“ลูกสาวผมท้อง”
“ยินดีด้วยนะครับ ว่าแต่...ท้องกับใครล่ะ” ปิยะถามกลับด้วยท่าทีไม่ได้ยินดียินร้ายแต่ประการใด ทำเอาคนอายุมากกว่าถึงกับหน้าซีดมือไม้สั่นด้วยความโกรธ
“ทำไมพูดแบบนี้ คุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าลูกสาวของผมท้องกับใคร!”
“หึ...ทำไมกล้าพูดว่าผมรู้อยู่แก่ใจ ลองกลับไปเค้นเอาคำตอบจากปากลูกสาวของคุณก่อนดีกว่าไหม แล้วค่อยมาคุยกับผม!” ชายหนุ่มสวนกลับด้วยท่าทีกวนประสาท อีกทั้งยังแสยะยิ้มราวกับสะใจมากมายที่ได้เห็นอีกฝ่ายร้อนอกร้อนใจรีบมาบอกเขาเรื่องที่ภัทรมนตั้งครรภ์
“ที่พูดแบบนี้ หมายความว่าคุณจะไม่รับผิดชอบยัยมนใช่ไหม!”
“ก็ลูกสาวของคุณน่าจะลืมกินยาคุมเอง มันไม่ใช่ความผิดของผมหรือว่าผู้ชายคนไหนที่เธอนอนด้วย ...เพราะฉะนั้น ถ้ามาด้วยเรื่องแค่นี้ก็กลับไปซะ มันเสียเวลาผม” ปิยะไม่พูดเปล่าแต่ยังผายมือเชิญพ่อของภัทรมนให้ออกไปจากห้องทำงาน ทำเอาอีกฝ่ายมองหน้าเขาด้วยสายตาแห่งความผิดหวัง แต่ปิยะก็ยังทำเหมือนไม่ได้แคร์แต่อย่างใด
“ไม่คิดเลยว่าคุณจะเลวได้ขนาดนี้! ผมรู้นะว่าที่ผ่านมาคุณบังคับยัยมนให้ออกมานอนกับคุณตั้งหลายครั้ง”
“ลูกสาวของคุณเต็มใจมาเอง แล้วผมก็ไม่เคยข่มขืนเธอ”
“...คุณอย่ามาเสียใจภายหลังก็แล้วกัน!” ในเมื่อปิยะกล้าพูดออกมาขนาดนี้ก็เป็นอันว่าหลานของท่านไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้ นับจากวันนี้เป็นต้นไป ท่านจะไม่เอ่ยถึงปิยะอีกเป็นอันขาด!